Een notitie van 12 maart 2016

In maart '16 overwoog ik al lichaamsdonatie. Negen jaar geleden. Afgelopen week pas vulde ik de verklaring in en zond ze naar het Vesalius Instituut van de KU Leuven. Nu mijn kinderen voorbereiden op wat een wat vreemd afscheid zal worden. Want mijn stoffelijke resten moeten na mijn dood binnen de 72 uur in de frigo in Leuven zitten.

Mijn laatste reis

Adieu, goodbye... Niet meteen. Maar het moet er vroeg of laat van komen... Wanneer, waar... Geen idee. Ik schreef vandaag mijn laatste wilsbeschikking en sta na overlijden mijn lichaam af aan het Vesalius Instituut van de KU Leuven.

Ik ben in 1951 in Leuven in de materniteit van de KU geboren en ga na mijn dood naar diezelfde KU terug. Een terugkeer naar de bron, zou je het kunnen noemen. 

Gedurende een belangrijk aantal jaren heb ik dankzij mijn werk in het ziekenhuismilieu een financieel comfortabel leven gehad. Ik heb me lang geleden voorgenomen uit dankbaarheid een steentje bij te dragen tot de geneeskunde. Lichaamsdonatie is één van de (vele) mogelijkheden om de medische wetenschap te steunen. 

Kennis van de anatomie behoort tot de belangrijkste basiskennis in de opleiding van jonge mensen die geneeskunde studeren. Daarom en daartoe is het nodig te beschikken over lichamen. Maar ook ervaren medici die aan research doen, hebben voor hun onderzoekswerk nood aan lichamen.    

In afwachting geniet ik met volle teugen van het leven en hoop dat nog lang te mogen doen.