Twijfel over het nut

Opnieuw bekruipt me twijfel over het nut van dit dagboek. Zullen mijn kinderen en kleinkinderen iets hebben aan de gedachten van opa? Ik weet niet of ze dit dagboek al ontdekt hebben. Ik heb het ze niet verteld.

Zoals veel ouders (de meeste?) zie ik mijn kinderen weinig. Ze hebben hun eigen leven, ze hebben het druk, ze werken, ze hebben (toch twee van de drie) zelf kinderen. Ze hebben hun eigen dromen en verlangens en daar speel ik vanzelfsprekend geen belangrijke rol in. Logisch.

Bovendien wil ik ze op geen enkele manier tot last zijn en bemoei me bewust niet met hun leven, ook al blijf ik me een betrokken vader voelen. 

 

Wat met de oude dagboeken?

 In 2016 op 28 januari begon ik een dagboek bij te houden. Het werden inmiddels 12 schriften. Tot nog toe heb ik mijn notities niet herlezen. Ik zal er mij eens aanzetten en wat ik denk dat het bewaren de moeite loont zal ik hier overschrijven.

Carnet de voyage

Naast mijn gewone dagboek, vind ik het ook al jaren prettig om een reis-dagboek bij te houden, een "carnet de voyage" waarin ik noteer wat R. en ik bezoeken, ontdekken, beleven... Zo wordt het een aanvulling op de fotoboekjes die ik meestal na iedere reis maak en laat afdrukken bij de Hema. 

Ik maak er geen uitgebreide en tijdrovende reisreportages van maar eenvoudige notities en wat gedachten die een bezoek bij me uitlokken.

Hierbij als illustratie een bladzijde uit het "carnet de voyage" over een bezoek aan de Cevennen en Le-Puy-en-Velay in Frankrijk.