Arme Robert Musil

Wat te denken over Robert Musil? Hij stierf op 62-jarige leeftijd in ballingschap in Genève in Zwitserland. Verpauperd en als schrijver onbekend want er werd van hem weinig uitgegeven en bijgevolg brachten zijn boeken hem weinig op. In 1938 verboden de nazi's zijn boeken in Oostenrijk en Duitsland.

Na wat te hebben gegrasduind in zijn dagboeken, die niet voor publicatie waren bestemd, maar uiteindelijk toch in druk verschenen en zelfs vertaald werden, dringt zich de vraag op of Musil niet een soort fou savant was. Iemand die door zijn omgeving niet werd begrepen maar wel tot een intellectuele elite behoorde.

Hij was tegelijkertijd ingenieur, militair, filosoof, psycholoog en wiskundige en probeerde die kennis in een alomvattend tekstueel verband als schrijver toe te passen.

Het gaat mij te veel inspanning en tijd vragen zijn dagboeknotities te doorploegen op zoek naar het doorgronden van wat hij precies bedoelde in notities die alle kanten tegelijk opgaan. In zijn dagboeken verzamelde hij persoonlijke notities en fictie door elkaar. Die ingewikkeldheid, denk ik, verklaart waarom hij als experimentele auteur niet gelezen werd. 

Leuven op een zaterdag

Vanzelfsprekend is het Leuven van vandaag niet meer "mijn" Leuven. Ik verliet de stad in 1972 toen ik verhuisde naar Haacht-Tildonk waar ik achttien jaar woonde alvorens me in 1989 in Tienen te vestigen.

Leuven werd een uitstapjesstad waar de cinéma's, de ketenwinkels, de restaurants en de tentoonstellingen me bleven lokken.

Vandaag met aangename voldoening gemerkt dat er op het Mathieu de Layensplein 's zaterdags nog steeds een brocant- en boekenmarkt wordt gehouden.

Ik kocht me werk van Robert Musil, Patrick Modiano en Jef Geeraerts.

Leuven, Grote Markt

Leuven, Tiensestraat