Na wat te hebben gegrasduind in zijn dagboeken, die niet voor publicatie waren bestemd, maar uiteindelijk toch in druk verschenen en zelfs vertaald werden, dringt zich de vraag op of Musil niet een soort fou savant was. Iemand die door zijn omgeving niet werd begrepen maar wel tot een intellectuele elite behoorde.
Hij was tegelijkertijd ingenieur, militair, filosoof, psycholoog en wiskundige en probeerde die kennis in een alomvattend tekstueel verband als schrijver toe te passen.
Het gaat mij te veel inspanning en tijd vragen zijn dagboeknotities te doorploegen op zoek naar het doorgronden van wat hij precies bedoelde in notities die alle kanten tegelijk opgaan. Die ingewikkeldheid, denk ik, verklaart waarom hij als experimentele auteur niet gelezen werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten