Hoewel ik nog steeds graag Simenon (1903-1989) lees, besef ik dat zijn werk gedateerd is. Simenon schreef zijn romans in de tegenwoordige tijd. Als hij in 1931 een roman publiceerde speelde die zich in 1931 af. Was het in 1972 dan speelde de roman zich in dat jaar af. Datzelfde jaar 1972 was het laatste jaar waarin hij een allerlaatste Maigret schreef. Dat wil zeggen dat Simenon-Maigret geen rekening moest houden met de technologie van na 1980: internet, smartphone, digitale fotografie, gps… Het gebruik van DNA-profielen bij het opsporen van criminelen. Dat wat Maigret betreft.
In zijn psychologische romans komt het gedateerd zijn vandaag ook hinderlijk over. Zijn laatste niet-Maigret – La disparition d’ Odile – uit 1971 stokt in de sfeer van de 70’er jaren. Stel dat de roman vandaag zou worden verfilmd, hoe beeld je dan de 18-jarige Odile geloofwaardig uit zonder de technologische moderniteit, de interesses, de tijdsbesteding en het taalgebruik van na het jaar 2000?
Hoewel zoon John Simenon probeert om door middel van herdrukken de boeken van papa Georges nieuw leven in te blazen, heb ik niet de indruk dat het lukt. Loop om het even welke boekhandel binnen en vraag of ze een Simenon in voorraad hebben. Doe de test ook in een Franstalige boekhandel.
.webp)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten