Twijfel over het nut

Opnieuw bekruipt me twijfel over het nut van dit dagboek. Zullen mijn kinderen en kleinkinderen iets hebben aan de gedachten van opa? Ik weet niet of ze dit dagboek al ontdekt hebben. Ik heb het ze niet verteld.

Zoals veel ouders (de meeste?) zie ik mijn kinderen weinig. Ze hebben hun eigen leven, ze hebben het druk, ze werken, ze hebben (toch twee van de drie) zelf kinderen. Ze hebben hun eigen dromen en verlangens en daar speel ik vanzelfsprekend geen belangrijke rol in. Logisch.

Bovendien wil ik ze op geen enkele manier tot last zijn en bemoei me bewust niet met hun leven, ook al blijf ik me een betrokken vader voelen.