Wie laat die drones op?

Voor wanneer de eerste complottheorie? Wie zit er echt achter de drone-saga? Poetin? Xi Jinping? Trump? Theo Francken? De Belgische Staatsveiligheid? De NATO? De Bende van Nijvel? IJsboerke? FN-Herstal? AliExpress? Vermoedelijk – ik denk met stellige zekerheid – zullen we nooit te weten komen wie ons met die drones de daver op het lijf jaagt of tracht te jagen. Het is makkelijk en het past in de tijdsgeest om naar Rusland te wijzen, maar er zijn daarnaast nog zo vele andere mogelijkheden.

Notities van februari 2016

25.02.2016 – Een vorm van weemoed, van stil verdriet. Al de hele dag lang. Ik verlang naar vroeger, naar de tijd dat mijn kinderen klein waren. Ik wou dat ik nog eens kon herbeginnen om het als "papa" beter te doen dan ik het gedaan heb. Hebben alle vaders dat gevoel af en toe? En ja, ook als opa had ik het misschien beter moeten doen. Maar er is geen weg terug. 

27.02.2016 – Gisterenavond in Thalassa op France 3 een stukje van Camaret gezien, waar we ooit een geslaagde vakantie hadden. Ik heb er zowat iedere dag een paar uurtjes geschilderd. Het besef dat ik Camaret wellicht nooit zal weerzien maakt me verdrietig. Merde-de-merde, ik woon absoluut niet graag in Tienen.

28.02.2016 – Ik wil Tienen zoveel mogelijk ontvluchten. Reisjes maken om hier weg te zijn. Voortdurend hunkeren naar een andere omgeving. Het best voor mij zou zijn om een drastische beslissing te nemen en te verhuizen. Ik ben daartoe zonder enige terughoudendheid bereid, maar R. absoluut niet. Zij wil niet weg van onder haar kerktorentje. Et ce que femme veut...

Het geheim van de drones...

Beloofd is beloofd... Hier wat ik vernam uit zeer goede bron. Dat van die drones die vanuit Rusland gestuurd worden, dat is dus zever in "pakskes". Echt waar!

In mijn buurt woont een bekende China-expert, een professor van de universiteit, en ik vroeg wat hij erover denkt. "Uit China", zei hij. "Die drones komen uit China."

"Echt?", vroeg ik verrast. "Die gepensioneerde generaal Kousen of Bousen of – hoe heet hij toch weer? – die altijd op de tv komt, die zegt dat Rusland erachter zit".

"Neen", zegt mijn Tiense Chinakenner, "ge moet die commandant Sousen niet geloven. Slecht ingelicht!

"Kijk eens op AliExpress," zei de professor, "ze gooien daar met drones naar uwe kop. Xi Jinping zit er achter. Geloof me. Europa wordt overstelpt met Chinese kweddeldrones. Vanaf 20 à 30 euro heb je al een drone en kun je de drone-piloot uithangen. En dat zijn de drones die nu ineens overal worden gezien."

"Ja, maar", probeerde ik nog voorzichtig. 

"Zwijgen gij," zei de professor boos, "val me niet in de rede. Het is Chinese rommel en ik zal het nodige doen om de verkoop ervan te verbieden. Nog efkes wachten tot den Theo zijn 50 miljoen krijgt om ze af te schieten. Ze gaan er naruurlijk toch naast schieten. Dat weet ge zo... Hé, komaan, ik ben zelf reservist. Ik weet hoe slecht er bij den Armée Belge geschoten wordt... Met spek ja... Daar kunnen ze mee schieten.... Neen, ik zal de verkoop van die speelgoeddrones doen verbieden. Probleem opgelost!"

Dus voilà, de drones boven Kleine en Grote Brogel en overal elders tot in Zweden en Palma de Mallorca toe, komen niet van Poetin maar van Xi Jinping. Zeg dat de professor het gezegd heeft.

Over de drones...

 Straks...

Een zondagse wandeling

De Godendreef, Meerdaalwoud

Dit was de "gisterse" wandeling: vanaf de kerk van Hamme-Mille naar Meerdaalwoud. Deze herfst een aanrader. Ze hebben er prachtige namen aan de wegen gegeven: de Godendreef, de Kanselierdreef, de Dikke Eikendreef,... Naambordjes maken dat je niet verloren loopt. Toen ik er als kind met mijn vader rondliep – rond 1965 – was er geen sprake van naambordjes. Vader Dewever kende er zijn weg met de ogen dicht en liep nooit verloren. Hij kende de beste plekjes om "krakkebazen" (bosbessen) te plukken. Iedere zomer plukten we een emmer bosbessen waarmee moeder confituur maakte. Lekkere "gelei" op de boterham die je tong paars-blauw kleurde.

Meerdaalwoud

Extreemrechtse VUB-prof richt eigen universiteit op

Gelezen in Apache: De conservatieve katholiek professor Cornelis Schilt legde binnen de muren van de VUB de kiemen van een concurrerende privé-universiteit. Lux Mundi start volgend academiejaar met een alternatieve elitaire opleiding in een voormalig klooster. 

Het nieuwe, rechts-katholieke instituut kan rekenen op de steun van reactionaire milieus in Vlaanderen, en wereldwijd. 

Nog volgens Apache krijgt Schilt ondersteunende hulp uit binnen- en buitenland. Ook in de VUB zijn een aantal docenten hem goedgezind. Mijn eerste gedachte was dat Jonathan Holslag één van de ondersteunende krachten zou zijn. Zijn sympathie voor Vlaams Belang en Tom Van Grieken – extreemrechts dus – is een gekend gegeven. Maar neen, in het begeleidende artikel in Apache komt de naam Holslag niet voor.

Voor wie interesse heeft: voor 35.000 euro kun je in de nieuwe universiteit een jaar les volgen.

Nog eens iets over de omvolking

Net zoals de bekende columnist Marnix Peeters heb ik een hekel aan het feit dat intellectuelen met enige invloed me vertellen welke woorden ik wel of niet mag gebruiken. Ik heb geen probleem met het woord "omvolking". 

Het begrip "omvolking" is volgens mij een wiskundig feit en geen theorie, geen samenzweringscomplot. Zie  https://pietersdagboek.blogspot.com/search?q=omvolking .

Als je de wiskunde even vergeet, kun je de omvolking ook bekijken vanuit de hoek van de adverteerder. Volgens het officiële Belgische statistiekbureau Statbel is op dit ogenblik 36% van de bevolking van vreemde herkomst. We ronden voor het gemak af op 4 op 10.

Dat is een enorme massa. Dat zijn 4.500.000 consumenten – vierenhalf miljoen potentiële klanten – van vreemde herkomst. Die vergeet je niet als je iets te verkopen hebt. Van tandpasta tot vakantiereizen, van thermisch ondergoed tot smartphones... Die 4,5 miljoen "vreemdelingen"* kopen precies dezelfde producten als de "rasechte"* Belgen. En dat zie je in de reclameboodschappen in de media.

Kranten, tijdschriften en de tv tonen vaker dan ooit mensen die zonder enige twijfel herkenbaar zijn als niet oorspronkelijk autochtone Belgen. Interessant voor onderzoekers zou zijn om te tellen: in hoeveel % van de reclameboodschappen worden mensen van vreemde herkomst herkenbaar in beeld gebracht?Ook zonder officiële cijfers is het hoe dan ook een visuele indicatie dat de omvolking zich verder voltrekt. (* Let in de tekst a.u.b. op de aanhalingstekens alvorens dit als een racistische boodschap te klasseren.)

Ook vrouwen sneuvelden in de oorlog

Heverlee War Cemetery 2025

Gisteren tijdens mijn bezoek aan het "Engels kerkhof" in Heverlee voor de eerste keer gezien dat de graven vooraan niet de graven zijn van geneuvelde mannelijke soldaten maar wel van Britse vrouwen die een militaire functie hadden. Het was me eerder niet opgevallen.

Ik citeer Wikipedia: "Isabella Goodfellow, Clare Carter, Joan Dorothy Liddell, Elsie Kathleen Norris, Marie Rose en Eileen May Smith waren leden van de Auxiliary Territorial Service, een eenheid met vrouwelijke vrijwilligers belast met ondersteunende taken voor het leger."

Fietstocht vandaag.

Gezond fietsweer vandaag. Tochtje via de F24 naar Kessel-Lo. Daarna Leuven, Heverlee naar de militaire begraafplaats, via Heverleebos naar de Zoete Waters, terug naar Leuven, naar de F24 en back home. Samen 69 km. Onderweg een frietje gegeten bij mijn nichtje Martine in Friethuis Heuvelhof. Ze was duidelijk in Halloweenstemming.

Juliette

10 februari. Ik herinner me de telefoon van Katie met het bericht dat Juliette, mijn achtste kleinkind, in allerijl naar het Hôpital de la Citadelle was overgebracht na een poging tot reanimatie. Een poging? En of ik naar Luik kon komen. Ik herinner me de rit nog goed. Het regende erg. In het ziekenhuis werd ik door een verpleegster opgevangen die me naar Katie en Ben bracht. Juliette lag in een patiëntenkamer en was overleden. Wiegendood zoals uit de autopsie zou blijken.

Op 11 februari, de verjaardag van Juliette's grote broer Milan, werd het kind op vraag van het parket van Leuven naar Gasthuisberg overgebracht voor de autopsie. Zo wreed kan het lot zijn: een verjaardag en een dode op dezelfde dag.

Zondag, 14 februari: de hele week , van woensdag 10.02 tot de crematie als in een roes... Een gevoelige plechtigheid mt voorlezen van teksten door familie.

Zondag, 21 februari: de foto van Juliette houdt me gezelschap terwijl ik dit schrijf. Ze lacht me toe vanop het pc-scherm. Katie en Ben houden zich kranig. Ik belde ze daarstraks op. 

Knip ze los !

Op een dag besloten de verlichte geesten van de E.U. om alle dopjes van plastic flessen vast te maken aan het flesje. Toen begon de miserie met flessen die je niet meer lekvrij kan sluiten na ze geopend te hebben. In de picnic-mand of rugzak vaak lekkende melkflesjes, cola, fanta, water... gevonden en de plakkende smurrie die het veroorzaakt. Slechts één remedie: knip de doppen  los. Het is een aardige vorm van insubordinatie waaraan je veel plezier beleefd. Je zet de E.U.-kweddelaars een hak; je kan je flessen weer lekvrij afsluiten; je hebt het gevooel zelf een belangrijke beslissing te hebben genomen. Niet meer twijfelen. Doen!

Ik ben niet dood... Echt niet

Kwam ik vandaag een superbekende Tienenaar tegen die me verbaasd aankeek en me uiteindelijk vertelde dat het bericht al maanden de ronde doet dat ik dood-en-begraven ben.

Dat komt omdat ik eind vorig jaar Facebook de rug toekeerde en mijn "Gazet van Tienen" opdoekte. Van toen tot nu zagen noch hoorden de meeste mensen me met als gevolg...

De bekende inwoner van Tienen die ik vandaag ontmoette, is al de tweede die me mijn eigen doodsbericht bezorgde. Neen, ik ben niet dood. Echt niet. Ik maak het goed. Je kunt me momenteel opnieuw op Facebook vinden. Hoe lang? Dat weet ik nog niet. Want...

Het zou kunnen dat ik Facebook nog eens opnieuw de rug toekeer. Aangenamer is het er tijdens mijn afwezigheid niet op geworden. Inmiddels groet ik u hartelijk, Pieter.

65 jaar tussenin

Terwijl ik zit te grasduinen en oude foto's bekijk, ontdek ik een oude klasfoto uit de jaren "stillekes". Als ik me niet vergis was ik toen 9 of 10 jaar oud.

De foto werd genomen in de broederkesschool, bijgenaamd de "slabberdoeken", aan de Brusselsepoort in Leuven.

Was het in het 4de studiejaar bij meester Van Laer of in het 5de studiejaar bij meester Boon?

Ik herinner me dat speciale hemd met de opvallende plooitjes. Ik liep het trots te showen want niemand van mijn klasgenootjes had zo'n mooi hemd. Mama Justine die de kost verdiende als naaister had dit hemd speciaal voor de gelegenheid gemaakt.

De tweede foto werd vorige week door mijn lieve R. genomen tijdens een wandeling.

Tussen de twee foto's ligt een tijdspanne van bijna 65 jaar.

6 op 10 werklozen hebben migratieachtergrond

Met migratieachtergrond wordt bedoeld dat de werkloze zelf of zijn ouders in het buitenland zijn geboren. Velen zijn al langer dan een jaar werkloos.

Ik en de nonnen

Ik heb een hekel aan groene bananen, wespen, Brusselse stinkkaas, narcisten die iedere dag een selfie maken en politici die de boel bedriegen maar NIET aan nonnen. Gisteren keek ik naar een documentaire van Annemie Struyf over de nonnen van Brecht. Ze wonen met 22 in een klooster waar plaats is voor 80 en zoeken een oplossing om "iets" te doen aan hun veel te grote en te dure woongelegenheid. Interessante tv. 

Wat ik me naderhand afvroeg: stellen de brave nonnen van Brecht hun bestaan an sich nooit in vraag? Wat is hun bijdrage aan de maatschappij? Wat doen zij voor het geluk van de medemens? Helpen ze de armen, de zieken, de lijdenden, de stervenden? Neen, noppes, nul, niks... Want...

Het zijn slotzusters die nooit buiten komen en hun tijd doorbrengen met bidden en zeep maken. Dat laatste omdat ze met iets de kost moeten verdienen want bidden alleen wordt niet goed betaald, of je moet Roger Vangheluwe heten. Maar Roger is geen non. De zeep is onder de merknaam TRAPPzeep te koop op de website van het klooster. 

Hartchirurgie in België

Het lot, het toeval heeft gewild dat ik op een dag een bescheiden rol mocht spelen in de Belgische hartchirurgie. Zo leerde ik de pioniers Georges Primo, Georges Stalpaert, Fritz Derom en Robert Ponlot kennen en stond samen met hen aan de operatietafel om aanpassingen aan te brengen aan de extracorporele sets die ze custom made gebruikten. 

Van ongeveer dezelfde leeftijd kregen ze alle vier een opleiding in de V.S. waar men op het gebied van de thoracale chirurgie al wat verder stond dan in Europa. Ze waren ouder dan ikzelf en hadden hun benoeming tot professor al binnengehaald toen ik ze leerde kennen. Vandaag is alleen professor Primo nog in leven. Hij is 101 jaar oud.
 

A look back

Om het onderscheid te maken tussen actuele en oude notities zal ik de oude uit 2016 laten voorafgaan door dit prentje. Voor 2017 verzinnen we wel iets anders. Het lezen van wat ik acht jaar geleden schreef, confronteert me met herinneringen die deels aangenaam zijn, deels droevig. Het leven is geen feestje maar veeleer een tranendal. De kunst is om desalniettemin tevreden te zijn en een persoonlijke vorm van geluk te koesteren die ik het best kan omschrijven als saudade.

Maandag poetsdag

In tegenstelling tot de meeste andere koppels, die op vrijdag of zaterdag poetsen, hebben wij van de maandagvoormiddag onze poetsdag gemaakt. 

Ik praatte vannacht in mijn droom met een aantal mensen die al lang dood zijn. Mensen met wie ik het goed kon vinden en die ik heel goed gekend heb, zodat zelfs de gesprekken in mijn droom op een bepaalde manier logisch klonken. Gelukkig geen gesprekken met mensen aan wie ik een hekel had of heb, dacht ik bij het wakker worden

Gisteren tijdens onze wandeling nam R. wat foto's van me. Goed geslaagd vind ik.

Het winteruur? Een zegen! Sluit perfect aan bij mijn biologische klok.

2016

Een notitie van 29.01.2016: Als gepensioneerde sta je iedere ochtend op in pure vrijheid. Je hoeft maar één vraag te beantwoorden: wat ga ik vandaag doen om de dag zinvol door te komen? Een magisch begrip: zin geven aan je bestaan. Eén ding staat al vast voor vandaag: uientaart bakken. Voor de lunch. Inderdaad erg zinvol. Een mens moet eten.

De tijdslijn

In welke periode in de geschiedenis van de mensheid we leven? Je hebt de tijd voor en de tijd na Pascale Naessens. Op die laatste moet je nog even wachten.

600 jaar KUL & verjaardag David

Sedes sapientiae

 Als je een zoon hebt die 54 wordt, dan besef je hoe... vlug het leven, hoe vlug de tijd voorbij gaat en je er geen vat op hebt en hoe je zelf nu toch echt oud wordt.

Leuven viert de 600ste verjaardag van de universiteit. Nog immer de beste van het westelijk halfrond, naar ’t schijnt.

Alicja Kwade in Leuven

Alicja Kwade

 Ontdekt in het stadspark van Leuven. Een werk van Alicja Kwade.

Aspe wat doen ze je aan?

Platte commercie... Een andere term kan ik er niet voor verzinnen. Aspe is dood. Hij stierf op 1 mei 2021. Toevallig op mijn eigen verjaardag gaf hij de geest.

Een dode kan geen boeken schrijven. Nu is er ene Jonas Boets die de figuren van Aspe verder laat leven. Een beetje zoals Suske en Wiske van Willy Vandersteen nog steeds allerlei avonturen beleven, ook al is de Willy al dood sinds 1990, maar werden er opvolger-tekenaars gevonden die het werk overnamen.

Ik ben nooit een fan van Aspe geweest maar bewonderde hem om zijn standvastigheid en discipline om iedere voormiddag wat te zitten schrijven – een uur of drie naar 't schijnt – alvorens rond de middag naar zijn stamcafé te huppelen om zich daar aan de alcohol en de roes over te geven, aldus zijn weduwe Tamara Hanegraaf in een interview in Humo. Van zijn nicotineverslaving is hij evenmin afgeraakt en zonder  vrouw kon hij niet leven want hij trouwde drie keer. Zoals ik zei was zijn standvastigheid een belangrijk feit in zijn saaie bestaan.

De erfgenamen van Aspe en de uitgeverij van zijn boeken hebben geld geroken en persen zijn mummie tot de laatste druppel uit in de hoop ook na zijn dood wat aan zijn personages te verdienen. Jonas Boets, een derderangs broodschrijver, heeft al vijf Aspe-verhalen de wereld ingezonden. Ze verkopen niet zo goed als de echte Aspeboeken maar voorlopig doet Jonas nog even verder wordt verteld.

Wat met de oude dagboeken?

 In 2016 op 28 januari begon ik een dagboek bij te houden. Het werden inmiddels 12 schriften. Tot nog toe heb ik mijn notities niet herlezen. Ik zal er mij eens aanzetten en wat ik denk dat het bewaren de moeite loont zal ik hier overschrijven.

Vaccin time

Gisteren bij de huisarts gevaccineerd tegen influenza en tegen covid. Covid-19... 2020... Daarover kunnen we hele verhalen vertellen.

In de wachtzaal iedereen op afspraak om de dubbele prik te krijgen. Linkerarm, covid; rechterarm griep.

Wat een wonderbaarlijke sociale dienst kennen wij in ons land om zo vlug, zo makkelijk en bijna gratis tegen ziekte beschermd te worden.

 Van de halve gekken met hun samenzweringstheorieën over het covidvaccin horen we niks meer. Onze nationale viroloog Marc Van Ranst wordt met rust gelaten. Hij geniet van zijn nieuwe hobby: abstract schilderen.

Een dilemma

Een dilemma is een vraagstuk waarbij twee antwoorden of oplossingen evenwaardig zijn maar ieder van de twee andere gevolgen heeft die vaak niet aangenaam zijn en waartussen een keuze zich opdringt.

Ja, het gaat opnieuw over Facebook. Sommige info krijg je alleen te pakken via Facebook. Denk aan de Fietserbond. Daarnaast zijn er een aantal kunstenaars die ik al heel lang volg en die wel via Facebook maar niet op een gewone website aanwezig zijn. 

Ik heb deze morgen even mijn FB-account opnieuw geopend. Wait and see...

Gent fietsstad numero uno

Gent 

 Stel je voor dat al deze vrolijke fietsters met de auto zouden komen... Dan stond iedereen in Gent geblokkeerd tot in het oneindige.

Kristof Santy in het SMAK

 De jonge Santy werkt op Grote formaten. Verrassend verfrissende schilderkunst zonder angst om figuratief werk te maken. Een voltreffer wat mij betreft.

Gisteren in het SMAK in Gent

Tentoonstelling: "Painting after painting". Zoals meestal of bijna altijd brengt het Smak veel rommel onder de aandacht van het publiek. Van de abstracte werken kon alleen dit schilderij me bekoren. De naam van de kunstenaar vergeten.
 

Alexander Decroo nieuwe topman bij de VN

 Oud-premier Alexander De Croo (Open VLD) wordt de topman van het VN-ontwikkelingsprogramma UNDP. Dat meldt De Morgen en het nieuws is bevestigd aan VRT NWS. Dat betekent dat De Croo de Kamer verlaat, waar hij vorig jaar in verkozen werd. Als topman van het UNDP wordt De Croo automatisch vicesecretaris-generaal van de VN. Dat betekent dat hij nauw zal samenwerken met VN-secretaris-generaal Antonio Guterres. De topman van het UNDP is de op 2 na hoogste functie bij de Verenigde Naties.

Nog iets over de smartphone-fotografie

Een andere absurditeit is de toevloed aan selfies. In Tienen trachtte een handelaar aandacht te krijgen toen hij zich kandidaat stelde bij de gemeenteraadsverkiezingen. Hij kon geen voet verzetten of het moest gefotografeerd worden. Dat mag letterlijk geïnterpreteerd worden.

Op een dag maakte hij een wandeling langs het platteland rond de stad en fotografeerde alles wat hij onderweg passeerde inclusief zes selfies. 

Hoezeer moet je een opgefokte blaaskaak zijn om jezelf tijdens één wandeling zes keer te fotograferen en het resultaat vervolgens op Facebook te plaatsen. Vandaag is de man schepen en hij gaat lustig verder zichzelf en zijn narcistische inslag in beeld te brengen.

De foto hierbij werd met de hulp van een ai-programma gerealiseerd en is geen afbeelding van de lokale politicus waarover ik het heb.

Waartoe, waarom, wat doen we ermee?

In De Standaard wijst Frederic Eelbode ons erop dat we met de smartphone duizenden foto's maken en ze daar latan staan tot we ze uiteindelijk deleten zonder er wat mee gedaan te hebben.

We kijken naar niks meer, genieten van niks meer, denken niet na over wat we zien, maar fotograferen alles... In Oostende in het kunstmuseum in de Romestraat zag ik op een dag een kwieke mevrouw die op een klein half uur de hele tenstoonstelling doorliep en onderweg alles gefotografeerd had. Ze gunde geen enkel werk meer dan een korte oogopslag met de smartphone in de hand.

Sinds ik me dit voorjaar na lang twijfelen ook een smartphone aanschafte ga ik dezelfde weg op. Een mobiele telefoon als "kodak" gebuiken en foto's nemen om... Ja om wat? Waarom?

De foto hierbij nam ik tijdens een wandeling in Clamecy in Frankrijk en staat nu in de krochten van mijn smartphone stof te vergaren.

Na iedere reis maak ik met de software van de Hema een fotoboek van 21 x 15 cm en maak een overzicht van de reis die later als herinnering haar nut heeft. Lekker in de canapé zittend door de tijd reizen met de fotoboekjes. Ondertussen heb ik de foto's die ik vroeger op mijn pc opsloeg en nu op de smartphone al lang gedeletet. 

Morgen bezoek ik ergens ten lande een kunsttentoonstelling. Ik zal aan Frederic Eelbode denken. Beloofd.

Adieu Facebook...

 Nog net voor het slapengaan mijn nieuwe Facebook-account verwijderd. Het heeft niet langer dan 24 uur online gestaan. Facebook als baggermachine en verspreiding van fake news kennen we al. Binnen zeer korte tijd wordt het ook een degoutante verspreider van dubieuze toepassingen van art. intelligentie (ai). Lobbygroepen gaan trachten voor zichzelf of in opdracht van derden invloed uit te oefenen via ai-gegenereerde teksten, beelden en video's. Wait and see... Het is 23.11 h. Ik ga in bed nog wat lezen.

Facebook nog steeds een rommeltje

Na bijna een jaar Facebook de rug te hebben toegekeerd, heb ik gisteren opnieuw een account gemaakt. Ik stel vast dat er in de loop van dat jaar weinig veranderd is. 

Facebook is nog steeds een rommelpot, een virtuele pest- en mestput, een riool gevuld met dwaas gedaas. Enzovoort. Ik heb niks gemist en denk dat ik mijn nieuwe account weer heel vlug ga verwijderen. Hoe kunnen miljoenen (miljarden?) mensen verslaafd zijn aan een vehikel dat hen op geen enkele manier tot nut is.

Tienen, Leuvensestraat & Grote Markt

Tienen, Leuvensestraat & Grote Markt © Pieter Dewever