Iets over schrijven

Ik behoor gelukkig tot de generatie die op school onderwezen werd in "schoonschrift". Het was geen kwestie van zomaar een tekst neer te pennen, neen, het moest "mooi" zijn. Dat betekende dat wat je neerpende op hetzelfde moment ook leesbaar moest zijn. Ik hoor dat er een beweging op gang komt om kinderen opnieuw met de pen te leren schrijven. Goed zo, denk ik dan, want schrijven met een pen brengt nuttige hersenfuncties op gang in de communicatie tussen de denkende mens en de schrijvende mens. Met andere woorden: tussen de gedachte, de woordkeuze en de bewegingen van de hand. Een ingewikkeld patroon dat veel kinderen de laatste tijd niet meer onder de knie hebben en tot een zwakke taalkennis en een arm expressievermogen leidt.
 

Kajak

Notitie van 4 maart 2016 – Het regent en ik verlang naar de lente, naar zon, naar water... Ik wil uitbreken en met mijn kajak varen.

Notitie van zelfde dag – Ik begin aan mijn mémoires. Beter gezegd: mijn familiegeschiedenis. Wellicht zullen de kinderen en kleinkinderen het willen lezen, hoop ik. Hoe dan ook een middel voor mij om in gedachten veel nog eens te herbeleven en het zal me helpen dat rottige gevoel van absolute nutteloosheid te verdrijven.

Nutteloosheid... Hebben nog andere gepensioneerden dat gevoel? Werd het ooit onderzocht?

Een notitie uit maart 2016

In de loop van de '70-er jaren zei een Nederlandse dame me dat ze het aardig vond maar zelden hoorde dat een Vlaming het woord "leuk" gebruikte. Ze merkte op dat Vlamingen een rijke woordenschat gebruikten en het hadden over prettig, plezant, gezellig, aangenaam, opwindend, tof... 

Vandaag hoor ik Vlamingen, volwassenen zowel als kinderen, alleen nog het woord "leuk" gebruiken wanneer ze iets plezant vinden. Ik heb daar het schijt aan, aan dat "leuk", want ondertussen, zo blijkt, wordt de woordenschat van de Vlaming almaar schraler, armer.

Het stelt niks voor!

Abstract... Op tentoonstellingen heb ik het er soms moeilijk mee wanneer iemand aan zijn eigen abstracte werken een titel geeft. Abstract is abstract. Het is de meest nutteloze vorm van de beeldende kunst want het stelt niks voor. Toch heb je artiesten die hun abstract een titel geven zoals "Weemoed", "Vreugde", "Verlangen". Forget it. Het stelt niks voor en het betekent niks. Maar het is wel plezant om te maken. 

Jef Marcoen overleden

Oud-Koreastrijder Jef Marcoen is gisteren op 92-jarige leeftijd overleden. Voor Dag Allemaal heb ik hem een aantal jaren geleden uitgebreid geïnterviewd. Hij was een straffe verteller die er eerlijk voor uitkwam dat hij niet uit ideologie maar uit zucht naar avontuur als 20-jarige naar Korea trok om tegen de communisten te vechten.

Nadat hij wegens gezondheidsredenen niet meer met de auto reed, zag je hem overal per fiets opdagen. Sigaartje in de mond, altijd klaar om een babbeltje te slaan. Bij herdenkingen van de oorlog was hij altijd van de partij om mee op te stappen. De bijeenkomsten van de oud-Koreastrijders sloeg hij ook nooit over. Hij vertrok nog als oudere man met een delegatie die in Korea de verjaardag van de oorlog aldaar ging herdenken.

Dat interview voor Dag Allemaal gebeurde bij hem thuis in de Potterijwijk. Hij had toen al een cva gehad maar was goed hersteld. Toch viel hij tijdens het interview plotseling in slaap. Heel even. Dan opende hij wat later terug zijn ogen en vertelde voort. Hoe dan ook: hij was heel trots dat hij in het tijdschrift een pagina of drie kreeg met zijn verhaal en wat foto's uit zijn persoonlijke archief.

Nog eens over de omvolking

De omvolking blijft een puur rekenkundig gegeven. Als een bevolking minder kinderen produceert dan het aantal mensen dat overlijdt, dan sterft die bevolking uit. Dat gebeurt op dit ogenblik met de "rasechte" Belgen. De autochtonen, zeg maar.

Volgens Statbel werden er in 2024  in ons land 108.000 kinderen geboren maar stierven er 112.000 mensen. We kenden dus een negatief natuurlijk saldo.

Aan de andere kant ontving ons land in datzelfde jaar 194.000 immigranten en tegelijkertijd emigreerden 128.000 inwoners naar elders. We kenden dus een positief migratiesaldo van 66.000 inwoners.

Met andere woorden: de totale bevolking van België stijgt (al jaren) dankzij de migratie. Migranten vullen het gat in het dalende bevolkingscijfer. Dat heet omvolking.

Op 1 januari 2025 was 36% van de inwoners in België van vreemde herkomst. Wanneer zal het 40% zijn? Wanneer 50%? Inmiddels is het wijs om te aanvaarden dat bevolkingsveranderingen worden verklaard door een hele reeks factoren zoals geboortecijfers, economische migratie, vergrijzing en globalisering en dat omvolking niks te maken heeft met een of andere complottheorie.

Martine Dewever in Het Laatste Nieuws

108.150 geboorten in 2024, het laagste aantal sinds 1942

 Met 108.150 geboorten in 2024 daalt het geboortecijfer in België met 1,9% ten opzichte van 2023 (110.198 geboorten), en zet de dalende trend die na de piek van 2010 is ingezet, zich voort. Het niveau dat in 2024 wordt waargenomen, is bovendien het laagste sinds 1942. Sinds het begin van de registratie van het aantal geboorten zijn er slechts vijf jaren geweest met een lager aantal geboorten dan in 2024: 1916, 1917, 1918, 1941 en 1942, allemaal oorlogsjaren. Afgezien van een lichte opleving in 2021, die te wijten is aan de post-covid inhaalbeweging, is het geboortecijfer blijven dalen. Dat blijkt uit de laatste cijfers over de geboorten en de vruchtbaarheid die Statbel, het Belgische statistiekbureau, gepubliceerd heeft.

Mijn conclusie: de autochtone bevolking van België sterft stilletjes ieder jaar verder uit.

Een nieuw horloge besteld

Zag ik gisteren de Omega Speedmaster à 7.700 euro ergens bij een juwelier aan de kust. Ongeveer 25 jaar geleden kostte die nog 800 euro. Je ziet hoe de prijzen verrassend stijgen. Dat peperdure horloge is nochtans een massaproduct dat Omega al sedert 1957 fabriceert. Normaal zou je verwachten dat de prijs dus stabiel blijft of zelfs zou dalen. Niet dus.

Maar ik zag op Amazon een ander horloge dat als een druppel water op de Omega lijkt à 109 euro. Een Pagani Design 1701 V3.

Het eerste, dat van 7.700, is een ouderwets mechanisch horloge dat je iedere dag moet opwinden of het valt stil. En je moet het regelmatig gelijk zetten want een mechanisch horloge loopt altijd een beetje voor of achter. Het goedkope, dat van 109 euro, is een modern, eigentijds quartz-horloge dat altijd accuraat is. Ik had er vroeger al eens eentje gekocht om weg te geven. Nu heb ik er eentje bij Amazon besteld voor mezelf.

De reden dat mensen toch dat Omega-horloge kopen, heeft niks te maken met kwaliteit want wat is dat "kwaliteit" van een horloge. Het geeft de tijd aan, c'est tout. Het heeft wel te maken met status: "Kijk wat een belangrijk man ik ben (geslaagd, voornaam, rijk, bekend, befaamd, enz.) want ik heb een Speedmaster van Omega." Of een Rolex, of een Breitling... Een Omega betekent: "Kijk, ik heb genoeg geld, ik kan me dat permitteren. Denk niet dat ik een arme sukkel ben."

Ooit was ikzelf zo'n statusman die met een Speedmaster aan zijn pols rondhuppelde. Dom dat ik was. (Tollet Leuven, 800 €, circa 1990). Ik deed de Omega twintig jaar later van de hand aan een amateur die er nog 500 € voor overhad. Het horloge was ondertussen erg gehavend. De secondenwijzer viel er voortdurend af. Eén van de topjes voor de chrono zat los en moest vervangen worden. Er zaten krassen op glas en bracelet. En het liep iedere dag een minuut voor of achter.

Als je ontdekt – wat ik pas veel later te weten kwam – welke gemene marketingtrucs Omega gebruikt om die veel te duur geprijsde Speedmaster kwijt te raken, voel je jezelf bedrogen. Uit pure wraakzucht wil ik nu "stoefen" met die supergoedkope Chinese Pagani Design (waarin van binnen overigens een Japans Seiko mechanisme VK63 zit). En... klap op de vuurpijl... Amazon gaf me onverwachts nog een extra korting zodat de Chinese "moonwatch" me amper 93 euro kost.

  

Drones

Ik verneem inmiddels dat ik niet de enige Belg ben die eraan twijfelt dat Rusland achter de "drone-aanvallen" van de laatste dagen zit. Nog wel meer mensen houden er rekening mee dat bepaalde "hogere staatsinstanties" uit ons eigen land die drones overal op af sturen. 

Naar Knokke

Het was al van voor de covidpandemie geleden dat we nog eens een uitstap naar Knokke maakten. We gaan, als we aan zee willen zijn, meestal naar Oostende. Gisteren dus op weg vanaf het station via de Lippenslaan naar het Albertstrand. Onderweg koffie. Lunch in Couteau op de zeedijk. Daarna wandelen, wandelen, wandelen en onderweg een ijsje in Glacier de la Poste, het ijstentje waarvan Marc Coucke voor 50% aandeelhouder is. 

Voor herhaling vatbaar? Ja, zeker, Knokke was één en al rust. Weinig volk. Veel oude mensen. Kwam het omdat het donderdag was? Een rustige midweek-dag? Ik ga de datum voor volgend jaar al in mijn agenda noteren. Wie weet? Eigenlijk zou ik wel eens graag een paar nachtjes boeken in dat iconische, antieke hotel Prins Boudewijn. Het ziet er oud uit aan de voorzijde, maar als je de zijgevel bekijkt is het helemaal nieuw en gerenoveerd. Eens proberen? Wat zou de prijs daar zijn per nacht? Opzoeken.

Wie laat die drones op?

Voor wanneer de eerste complottheorie? Wie zit er echt achter de drone-saga? Poetin? Xi Jinping? Trump? Theo Francken? De Belgische Staatsveiligheid? De NATO? De Bende van Nijvel? IJsboerke? FN-Herstal? AliExpress? Vermoedelijk – ik denk met stellige zekerheid – zullen we nooit te weten komen wie ons met die drones de daver op het lijf jaagt of tracht te jagen. Het is makkelijk en het past in de tijdsgeest om naar Rusland te wijzen, maar er zijn daarnaast nog zo vele andere mogelijkheden.

Notities van februari 2016

25.02.2016 – Een vorm van weemoed, van stil verdriet. Al de hele dag lang. Ik verlang naar vroeger, naar de tijd dat mijn kinderen klein waren. Ik wou dat ik nog eens kon herbeginnen om het als "papa" beter te doen dan ik het gedaan heb. Hebben alle vaders dat gevoel af en toe? En ja, ook als opa had ik het misschien beter moeten doen. Maar er is geen weg terug. 

27.02.2016 – Gisterenavond in Thalassa op France 3 een stukje van Camaret gezien, waar we ooit een geslaagde vakantie hadden. Ik heb er zowat iedere dag een paar uurtjes geschilderd. Het besef dat ik Camaret wellicht nooit zal weerzien maakt me verdrietig. Merde-de-merde, ik woon absoluut niet graag in Tienen.

28.02.2016 – Ik wil Tienen zoveel mogelijk ontvluchten. Reisjes maken om hier weg te zijn. Voortdurend hunkeren naar een andere omgeving. Het best voor mij zou zijn om een drastische beslissing te nemen en te verhuizen. Ik ben daartoe zonder enige terughoudendheid bereid, maar R. absoluut niet. Zij wil niet weg van onder haar kerktorentje. Et ce que femme veut...

Het geheim van de drones...

Beloofd is beloofd... Hier wat ik vernam uit zeer goede bron. Dat van die drones die vanuit Rusland gestuurd worden, dat is dus zever in "pakskes". Echt waar!

In mijn buurt woont een bekende China-expert, een professor van de universiteit, en ik vroeg wat hij erover denkt. "Uit China", zei hij. "Die drones komen uit China."

"Echt?", vroeg ik verrast. "Die gepensioneerde generaal Kousen of Bousen of – hoe heet hij toch weer? – die altijd op de tv komt, die zegt dat Rusland erachter zit".

"Neen", zegt mijn Tiense Chinakenner, "ge moet die commandant Sousen niet geloven. Slecht ingelicht!

"Kijk eens op AliExpress," zei de professor, "ze gooien daar met drones naar uwe kop. Xi Jinping zit er achter. Geloof me. Europa wordt overstelpt met Chinese kweddeldrones. Vanaf 20 à 30 euro heb je al een drone en kun je de drone-piloot uithangen. En dat zijn de drones die nu ineens overal worden gezien."

"Ja, maar", probeerde ik nog voorzichtig. 

"Zwijgen gij," zei de professor boos, "val me niet in de rede. Het is Chinese rommel en ik zal het nodige doen om de verkoop ervan te verbieden. Nog efkes wachten tot den Theo zijn 50 miljoen krijgt om ze af te schieten. Ze gaan er naruurlijk toch naast schieten. Dat weet ge zo... Hé, komaan, ik ben zelf reservist. Ik weet hoe slecht er bij den Armée Belge geschoten wordt... Met spek ja... Daar kunnen ze mee schieten.... Neen, ik zal de verkoop van die speelgoeddrones doen verbieden. Probleem opgelost!"

Dus voilà, de drones boven Kleine en Grote Brogel en overal elders tot in Zweden en Palma de Mallorca toe, komen niet van Poetin maar van Xi Jinping. Zeg dat de professor het gezegd heeft.

Over de drones...

 Straks...

Een zondagse wandeling

De Godendreef, Meerdaalwoud

Dit was de "gisterse" wandeling: vanaf de kerk van Hamme-Mille naar Meerdaalwoud. Deze herfst een aanrader. Ze hebben er prachtige namen aan de wegen gegeven: de Godendreef, de Kanselierdreef, de Dikke Eikendreef,... Naambordjes maken dat je niet verloren loopt. Toen ik er als kind met mijn vader rondliep – rond 1965 – was er geen sprake van naambordjes. Vader Dewever kende er zijn weg met de ogen dicht en liep nooit verloren. Hij kende de beste plekjes om "krakkebazen" (bosbessen) te plukken. Iedere zomer plukten we een emmer bosbessen waarmee moeder confituur maakte. Lekkere "gelei" op de boterham die je tong paars-blauw kleurde.

Meerdaalwoud

Extreemrechtse VUB-prof richt eigen universiteit op

Gelezen in Apache: De conservatieve katholiek professor Cornelis Schilt legde binnen de muren van de VUB de kiemen van een concurrerende privé-universiteit. Lux Mundi start volgend academiejaar met een alternatieve elitaire opleiding in een voormalig klooster. 

Het nieuwe, rechts-katholieke instituut kan rekenen op de steun van reactionaire milieus in Vlaanderen, en wereldwijd. 

Nog volgens Apache krijgt Schilt ondersteunende hulp uit binnen- en buitenland. Ook in de VUB zijn een aantal docenten hem goedgezind. Mijn eerste gedachte was dat Jonathan Holslag één van de ondersteunende krachten zou zijn. Zijn sympathie voor Vlaams Belang en Tom Van Grieken – extreemrechts dus – is een gekend gegeven. Maar neen, in het begeleidende artikel in Apache komt de naam Holslag niet voor.

Voor wie interesse heeft: voor 35.000 euro kun je in de nieuwe universiteit een jaar les volgen.

Nog eens iets over de omvolking

Net zoals de bekende columnist Marnix Peeters heb ik een hekel aan het feit dat intellectuelen met enige invloed me vertellen welke woorden ik wel of niet mag gebruiken. Ik heb geen probleem met het woord "omvolking". 

Het begrip "omvolking" is volgens mij een wiskundig feit en geen theorie, geen samenzweringscomplot. Zie  https://pietersdagboek.blogspot.com/search?q=omvolking .

Als je de wiskunde even vergeet, kun je de omvolking ook bekijken vanuit de hoek van de adverteerder. Volgens het officiële Belgische statistiekbureau Statbel is op dit ogenblik 36% van de bevolking van vreemde herkomst. We ronden voor het gemak af op 4 op 10.

Dat is een enorme massa. Dat zijn 4.500.000 consumenten – vierenhalf miljoen potentiële klanten – van vreemde herkomst. Die vergeet je niet als je iets te verkopen hebt. Van tandpasta tot vakantiereizen, van thermisch ondergoed tot smartphones... Die 4,5 miljoen "vreemdelingen"* kopen precies dezelfde producten als de "rasechte"* Belgen. En dat zie je in de reclameboodschappen in de media.

Kranten, tijdschriften en de tv tonen vaker dan ooit mensen die zonder enige twijfel herkenbaar zijn als niet oorspronkelijk autochtone Belgen. Interessant voor onderzoekers zou zijn om te tellen: in hoeveel % van de reclameboodschappen worden mensen van vreemde herkomst herkenbaar in beeld gebracht?Ook zonder officiële cijfers is het hoe dan ook een visuele indicatie dat de omvolking zich verder voltrekt. (* Let in de tekst a.u.b. op de aanhalingstekens alvorens dit als een racistische boodschap te klasseren.)

Ook vrouwen sneuvelden in de oorlog

Heverlee War Cemetery 2025

Gisteren tijdens mijn bezoek aan het "Engels kerkhof" in Heverlee voor de eerste keer gezien dat de graven vooraan niet de graven zijn van geneuvelde mannelijke soldaten maar wel van Britse vrouwen die een militaire functie hadden. Het was me eerder niet opgevallen.

Ik citeer Wikipedia: "Isabella Goodfellow, Clare Carter, Joan Dorothy Liddell, Elsie Kathleen Norris, Marie Rose en Eileen May Smith waren leden van de Auxiliary Territorial Service, een eenheid met vrouwelijke vrijwilligers belast met ondersteunende taken voor het leger."

Fietstocht vandaag.

Gezond fietsweer vandaag. Tochtje via de F24 naar Kessel-Lo. Daarna Leuven, Heverlee naar de militaire begraafplaats, via Heverleebos naar de Zoete Waters, terug naar Leuven, naar de F24 en back home. Samen 69 km. Onderweg een frietje gegeten bij mijn nichtje Martine in Friethuis Heuvelhof. Ze was duidelijk in Halloweenstemming.

Juliette

10 februari. Ik herinner me de telefoon van Katie met het bericht dat Juliette, mijn achtste kleinkind, in allerijl naar het Hôpital de la Citadelle was overgebracht na een poging tot reanimatie. Een poging? En of ik naar Luik kon komen. Ik herinner me de rit nog goed. Het regende erg. In het ziekenhuis werd ik door een verpleegster opgevangen die me naar Katie en Ben bracht. Juliette lag in een patiëntenkamer en was overleden. Wiegendood zoals uit de autopsie zou blijken.

Op 11 februari, de verjaardag van Juliette's grote broer Milan, werd het kind op vraag van het parket van Leuven naar Gasthuisberg overgebracht voor de autopsie. Zo wreed kan het lot zijn: een verjaardag en een dode op dezelfde dag.

Zondag, 14 februari: de hele week , van woensdag 10.02 tot de crematie als in een roes... Een gevoelige plechtigheid mt voorlezen van teksten door familie.

Zondag, 21 februari: de foto van Juliette houdt me gezelschap terwijl ik dit schrijf. Ze lacht me toe vanop het pc-scherm. Katie en Ben houden zich kranig. Ik belde ze daarstraks op. 

Knip ze los !

Op een dag besloten de verlichte geesten van de E.U. om alle dopjes van plastic flessen vast te maken aan het flesje. Toen begon de miserie met flessen die je niet meer lekvrij kan sluiten na ze geopend te hebben. In de picnic-mand of rugzak vaak lekkende melkflesjes, cola, fanta, water... gevonden en de plakkende smurrie die het veroorzaakt. Slechts één remedie: knip de doppen  los. Het is een aardige vorm van insubordinatie waaraan je veel plezier beleefd. Je zet de E.U.-kweddelaars een hak; je kan je flessen weer lekvrij afsluiten; je hebt het gevooel zelf een belangrijke beslissing te hebben genomen. Niet meer twijfelen. Doen!

Ik ben niet dood... Echt niet

Kwam ik vandaag een superbekende Tienenaar tegen die me verbaasd aankeek en me uiteindelijk vertelde dat het bericht al maanden de ronde doet dat ik dood-en-begraven ben.

Dat komt omdat ik eind vorig jaar Facebook de rug toekeerde en mijn "Gazet van Tienen" opdoekte. Van toen tot nu zagen noch hoorden de meeste mensen me met als gevolg...

De bekende inwoner van Tienen die ik vandaag ontmoette, is al de tweede die me mijn eigen doodsbericht bezorgde. Neen, ik ben niet dood. Echt niet. Ik maak het goed. Je kunt me momenteel opnieuw op Facebook vinden. Hoe lang? Dat weet ik nog niet. Want...

Het zou kunnen dat ik Facebook nog eens opnieuw de rug toekeer. Aangenamer is het er tijdens mijn afwezigheid niet op geworden. Inmiddels groet ik u hartelijk, Pieter.

65 jaar tussenin

Terwijl ik zit te grasduinen en oude foto's bekijk, ontdek ik een oude klasfoto uit de jaren "stillekes". Als ik me niet vergis was ik toen 9 of 10 jaar oud.

De foto werd genomen in de broederkesschool, bijgenaamd de "slabberdoeken", aan de Brusselsepoort in Leuven.

Was het in het 4de studiejaar bij meester Van Laer of in het 5de studiejaar bij meester Boon?

Ik herinner me dat speciale hemd met de opvallende plooitjes. Ik liep het trots te showen want niemand van mijn klasgenootjes had zo'n mooi hemd. Mama Justine die de kost verdiende als naaister had dit hemd speciaal voor de gelegenheid gemaakt.

De tweede foto werd vorige week door mijn lieve R. genomen tijdens een wandeling.

Tussen de twee foto's ligt een tijdspanne van bijna 65 jaar.

6 op 10 werklozen hebben migratieachtergrond

Met migratieachtergrond wordt bedoeld dat de werkloze zelf of zijn ouders in het buitenland zijn geboren. Velen zijn al langer dan een jaar werkloos.

Ik en de nonnen

Ik heb een hekel aan groene bananen, wespen, Brusselse stinkkaas, narcisten die iedere dag een selfie maken en politici die de boel bedriegen maar NIET aan nonnen. Gisteren keek ik naar een documentaire van Annemie Struyf over de nonnen van Brecht. Ze wonen met 22 in een klooster waar plaats is voor 80 en zoeken een oplossing om "iets" te doen aan hun veel te grote en te dure woongelegenheid. Interessante tv. 

Wat ik me naderhand afvroeg: stellen de brave nonnen van Brecht hun bestaan an sich nooit in vraag? Wat is hun bijdrage aan de maatschappij? Wat doen zij voor het geluk van de medemens? Helpen ze de armen, de zieken, de lijdenden, de stervenden? Neen, noppes, nul, niks... Want...

Het zijn slotzusters die nooit buiten komen en hun tijd doorbrengen met bidden en zeep maken. Dat laatste omdat ze met iets de kost moeten verdienen want bidden alleen wordt niet goed betaald, of je moet Roger Vangheluwe heten. Maar Roger is geen non. De zeep is onder de merknaam TRAPPzeep te koop op de website van het klooster. 

Hartchirurgie in België

Het lot, het toeval heeft gewild dat ik op een dag een bescheiden rol mocht spelen in de Belgische hartchirurgie. Zo leerde ik de pioniers Georges Primo, Georges Stalpaert, Fritz Derom en Robert Ponlot kennen en stond samen met hen aan de operatietafel om aanpassingen aan te brengen aan de extracorporele sets die ze custom made gebruikten. 

Van ongeveer dezelfde leeftijd kregen ze alle vier een opleiding in de V.S. waar men op het gebied van de thoracale chirurgie al wat verder stond dan in Europa. Ze waren ouder dan ikzelf en hadden hun benoeming tot professor al binnengehaald toen ik ze leerde kennen. Vandaag is alleen professor Primo nog in leven. Hij is 101 jaar oud.
 

A look back

Om het onderscheid te maken tussen actuele en oude notities zal ik de oude uit 2016 laten voorafgaan door dit prentje. Voor 2017 verzinnen we wel iets anders. Het lezen van wat ik acht jaar geleden schreef, confronteert me met herinneringen die deels aangenaam zijn, deels droevig. Het leven is geen feestje maar veeleer een tranendal. De kunst is om desalniettemin tevreden te zijn en een persoonlijke vorm van geluk te koesteren die ik het best kan omschrijven als saudade.

Maandag poetsdag

In tegenstelling tot de meeste andere koppels, die op vrijdag of zaterdag poetsen, hebben wij van de maandagvoormiddag onze poetsdag gemaakt. 

Ik praatte vannacht in mijn droom met een aantal mensen die al lang dood zijn. Mensen met wie ik het goed kon vinden en die ik heel goed gekend heb, zodat zelfs de gesprekken in mijn droom op een bepaalde manier logisch klonken. Gelukkig geen gesprekken met mensen aan wie ik een hekel had of heb, dacht ik bij het wakker worden

Gisteren tijdens onze wandeling nam R. wat foto's van me. Goed geslaagd vind ik.

Het winteruur? Een zegen! Sluit perfect aan bij mijn biologische klok.

2016

Een notitie van 29.01.2016: Als gepensioneerde sta je iedere ochtend op in pure vrijheid. Je hoeft maar één vraag te beantwoorden: wat ga ik vandaag doen om de dag zinvol door te komen? Een magisch begrip: zin geven aan je bestaan. Eén ding staat al vast voor vandaag: uientaart bakken. Voor de lunch. Inderdaad erg zinvol. Een mens moet eten.

De tijdslijn

In welke periode in de geschiedenis van de mensheid we leven? Je hebt de tijd voor en de tijd na Pascale Naessens. Op die laatste moet je nog even wachten.

600 jaar KUL & verjaardag David

Sedes sapientiae

 Als je een zoon hebt die 54 wordt, dan besef je hoe... vlug het leven, hoe vlug de tijd voorbij gaat en je er geen vat op hebt en hoe je zelf nu toch echt oud wordt.

Leuven viert de 600ste verjaardag van de universiteit. Nog immer de beste van het westelijk halfrond, naar ’t schijnt.

Alicja Kwade in Leuven

Alicja Kwade

 Ontdekt in het stadspark van Leuven. Een werk van Alicja Kwade.

Aspe wat doen ze je aan?

Platte commercie... Een andere term kan ik er niet voor verzinnen. Aspe is dood. Hij stierf op 1 mei 2021. Toevallig op mijn eigen verjaardag gaf hij de geest.

Een dode kan geen boeken schrijven. Nu is er ene Jonas Boets die de figuren van Aspe verder laat leven. Een beetje zoals Suske en Wiske van Willy Vandersteen nog steeds allerlei avonturen beleven, ook al is de Willy al dood sinds 1990, maar werden er opvolger-tekenaars gevonden die het werk overnamen.

Ik ben nooit een fan van Aspe geweest maar bewonderde hem om zijn standvastigheid en discipline om iedere voormiddag wat te zitten schrijven – een uur of drie naar 't schijnt – alvorens rond de middag naar zijn stamcafé te huppelen om zich daar aan de alcohol en de roes over te geven, aldus zijn weduwe Tamara Hanegraaf in een interview in Humo. Van zijn nicotineverslaving is hij evenmin afgeraakt en zonder  vrouw kon hij niet leven want hij trouwde drie keer. Zoals ik zei was zijn standvastigheid een belangrijk feit in zijn saaie bestaan.

De erfgenamen van Aspe en de uitgeverij van zijn boeken hebben geld geroken en persen zijn mummie tot de laatste druppel uit in de hoop ook na zijn dood wat aan zijn personages te verdienen. Jonas Boets, een derderangs broodschrijver, heeft al vijf Aspe-verhalen de wereld ingezonden. Ze verkopen niet zo goed als de echte Aspeboeken maar voorlopig doet Jonas nog even verder wordt verteld.

Wat met de oude dagboeken?

 In 2016 op 28 januari begon ik een dagboek bij te houden. Het werden inmiddels 12 schriften. Tot nog toe heb ik mijn notities niet herlezen. Ik zal er mij eens aanzetten en wat ik denk dat het bewaren de moeite loont zal ik hier overschrijven.