Arm, arm Tienen

In 2008 lanceerde ik in opdracht van de stad Tienen de campagne "Tienen in bloei". Een campagne die Tienen op de kaart zette en die door een hele reeks evenementen veel volk naar de stad lokte. Het bracht de handel en de horeca geen windeieren op maar een stijgend zakencijfer. 2008 is lang geleden.

De tijden zijn veranderd. Het inwonersaantal groeide opvallend, maar niet door een geboorte-overschot. Integendeel. Op een bepaald moment groeide het aantal inwoners alleen nog dankzij de migratie. Ieder jaar sterven er meer Tienenaars dan er geboren worden. Vandaag zijn bijna 30% van de inwoners van veeemde herkomst. Hun groep wordt ieder jaar wat groter. Zonder hen zou Tienen helemaal ontvolken. Uitsterven.

Die omvolking heeft ook gevolgen die het huidige stadsbestuur verkeerd inschat. Veel migranten – geïntegreerd of niet – hebben andere levensgewoonten, een andere consumptiecultuur, eten en drinken anders, kleden zich anders, denken anders... Vaak, zoals een aantal van mijn buren, spreken ze geen woord Nederlands. Ze slapen wel in Tienen, maar werken elders, dikwijls in Brussel. Ze shoppen in Brussel of elders voor zover ze niet heel veel in de webshop van Temu en Shein bestellen. Ze amuseren zich in Leuven, Brussel enzoverder, maar niet in Tienen.

Voor vele migranten is Tienen een aardig slaapstadje. Meer niet. Hun leven speelt zich elders af. Met de trein ben je binnen een kwartier in Leuven en binnen de veertig minuten à Bruxelles.

Als Tienen wil dat deze stad opnieuw in bloei komt, zal Tienen al dan niet met tegenzin, een beleid moeten voeren dat alle inwoners opnieuw het gevoel geeft hier thuis te zijn. Dat is vandaag minder en minder het geval. En je zal geen nieuwe bloeiperiode activeren door alleen maar de belastingen te verhogen, hier en daar een straat te vernieuwen en een idioot fotokes te laten maken in wat cafés en wat winkels.