Ze moesten ze "vastzetten"... In de bak met dat gespuis!

Wat Zwarte Piet in Nederland, hoofdpiet Niels, tijdens een tv-interview vertelde, doet er niet toe. Waarom ik erover schrijf heeft uitsluitend te maken met de massa, met de tonnen bagger, die de arme Piet op Facebook over zijn kop kreeg. Tot doodsbedreigingen toe.

Alweer Facebook, inderdaad. Toen ik enkele dagen geleden mijn artikel over het sluipverkeer in mijn straat postte op "Durf te klagenTienen...", gebeurde hetzelfde. Mensen argumenteren niet maar beginnen meteen te jouwen, te schelden, te beledigen... De beheerders van die FB-groep, twee dames, laten het gebeuren en modereren niet.

Gisteren, op de persoonlijke pagina van mijn vriend Kurt Jaenen, ging het over de financiering van de kerken. Ene meneer Corneel August had het over de historische waarde van de kerkgebouwen. Ik vroeg hem hoe je de historische waarde van een kerkgebouw moet bepalen en ik poneerde dat je niet alle kerken moet blijven renoveren – vooral niet de kerken die leegstaan – maar dat je ze beter verkoopt. Corneel August, die ik niet ken en nooit ontmoet heb, jouwde me meteen uit en verweet me een Talibanstrijder te zijn die daar ergens in de Arabische wereld monumenten vernietigde die tot het werelderfgoed behoorden.

Waarmee ik maar wil zeggen dat naast mensen die wel beschaafd gebruik maken van Facebook ook het schorem er zijn weg naar vindt en blijft vinden. Je kan op Facebook geen originele gedachte meer posten of je krijgt het gedaas van  vulgair straatjesvolk over je heen. Wat mankeert die mensen? Aan welk soort ziekte lijden ze?

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat men de lieden die Zwarte Piet Neel met de dood bedreigden oppakt en ze een zware straf oplegt. Maar... Ik hoop ook dat er een dag komt dat Facebook voor dat soort verbale rioolspuiterij kan aangeklaagd en beboet worden.

Sir Anthony Hopkins

In de bijlage van de ochtendkrant een mooi artikel over de autobiografie van Anthony Hopkins. Minder kritisch dan mijn recensie van 30 november laatstleden. In grote trekken komt het overeen met wat ik eveneens schreef, behalve dan dat ik in Hopkins naargelang het boek vorderde een man herkende die zichzelf zat te verheerlijken. Maar goed... Passons... Voor de fans is het zeker aangename lectuur en een welgekomen geschenk voor onder de kerstboom. 

Schrijven van jongsaf

Vanwaar die drang om te schrijven? Je ne sais pas. We woonden in de W.Coosemansstraat 22 in Kessel-Lo. Als 14-jarige had ik me op zolder een schrijfkamertje ingericht waar ik in het geheim mijn eerste roman schreef. Iets over ridders en vechten en kastelen... Romantisch. Mijn zolderkamertje en ik en de fantasie en de drang om een verhaal op papier te toveren.

Moeder ontdekte het manuscript. Zij las het, neem ik aan, en vernietigde het. Waarom. Tijdverlies, zei ze. Studeren! Geen domme dingen schrijven.

Toch bleef ik schrijven. Stukjes voor de schoolkrant van mijn oudste zus. Gedichten en cursiefjes. In het Sint-Pieterscollege een "Eerste Prijs Opstel". Een schoolkrant tijdens mijn PNT-tijd. Enz.

En later, ja, veel later, volgde de oprichting van mijn eigen uitgeverij Aqua Fortis en heb ik tien jaar lang mijn karige boterham verdiend met het uitgeven van boeken van anderen en ook wat boeken van mezef.

De handelaars waren razend...

Groningen, anno... Ergens in de jaren '70 vorige eeuw... Ik moest voor mijn werk in het universitaire ziekenhuis zijn – mijn eerste kennismaking met de stad – en zou er enkele dagen op hotel gaan.

Groot was mijn verbazing toen ik ontdekte dat ik nergens door de stad kon rijden, naar mijn hotel toe. GPS bestond nog niet. Uiteindelijk bleek dat een slimme burgemeester de stad als een taart in vier stukken had gesneden. Van het ene deel kon je niet anders dan naar de ring te rijden en langsdaar naar het stadsdeel van je keuze toe.

Zo zocht de burgemeester en zijn wethouders (schepenen) de oplossing om toenemend autoverkeer en filevorming uit de binnenstad te houden. Bovendien was hij een fervent fietser die iedere ochtend per fiets naar zijn stadhuis reed en hij wilde de veiligheid voor fietsers en wandelaars niet door ongewenst sluipverkeer in het gedrang zien brengen.

De handelaars wilden hun burgemeester voor het vuurpeloton brengen. Weg met die man! Maar hij gaf niet toe. De inwoners niet-handelaars omarmden het nieuwe verkeerscirculatieplan heel vlug want het werd rustiger in de stad, het werd er veiliger voor fietsers en voetgangers en voor spelende kinderen.

Uiteindelijk zagen ook de boze handelaars in dat hun grieven geen steek hielden en vandaag zouden ze het oude circulatiegerommel absoluut niet opnieuw willen herinvoeren.

Inmiddels werd het Gronings systeem ook ingevoerd in Gent en Leuven. Wanneer in Tienen? 

Parkeren MOET duurder worden, overal... ook in Tienen

Alvorens de Tiense handelaars me doodschieten... Meningen zijn vrij, zo wil het de grondwet. Niemand hoeft mijn mening te delen, maar het kan nuttig zijn te lezen wat volgt.

Toen ik 37 jaar geleden in Tienen arriveerde – de liefde lokte mij naar hier – telde de stad ongeveer 29.000 inwoners. Die bezaten samen ongeveer 10.250 auto's (circa 1,06 auto per gezin).

Vandaag leven er in Tienen ongeveer 37.000 inwoners (16.000 huishoudens) die samen zowat 20.000 auto's bezitten (circa  1,28 auto per gezin).

De meeste van die 20.000 auto's worden dagdagelijks binnen en langs de vesten (het centrum) gestald. De auto's die in de deelgemeenten thuishoren vormen een kleiner aantal.

De cijfers 10.250 versus 20.000 auto's duiden erop dat er in Tienen geen parkeerplaatsen te weinig zijn. Er zijn wel te veel auto's, want hoewel de bevolking vooral vanaf het jaar 2000 vlug aangroeide is niemand erin geslaagd het centrum (het gebied binnen de vesten) groter te maken. Logisch, straten en pleinen kun je niet zomaar uitrekken. We moeten dus voorzichtig omspringen met de beschikbare oppervlakte. In de eerste plaats denken aan woongelegenheid, aan wonen. Dat hoeft liefst niet in een omgeving te zijn waar men het grootste deel van de dag en de nacht auto's dumpt. Straten dienen om er te wandelen, te spelen, te winkelen en er zo nodig met de auto te rijden. 

In steden zoals Louvain-la-Neuve, Brugge, Oostende, Freiburg (D) of Bolzano (It) wordt parkeren zowat onmogelijk gemaakt. Wie de stad in wil, laat de auto aan de rand staan en vervolgt zijn weg te voet, met het shuttle-busje, met de taxi, met een (deel)fiets, enzovoort.

Tienen komt momenteel in een periode terecht waarin op straat parkeren zowel duurder moet worden gemaakt als stilaan onmogelijk moet worden gemaakt. Tienen is de enige stad in West-Europa waar geen autovrije straten bestaan. 

Het zal van de inwoners een grote aanpassing vragen en handelaars zullen moeten meewerken of ze krijgen geen klanten meer over de vloer omdat aanstormend autoverkeer klanten wegduwt naar autovrije shoppingstraten in andere steden.

Investeerders moeten hun kans grijpen. We hebben nood aan grote parkeertorens, ondergrondse parkings, shuttle-busjes, deelfietsen, taxi's... Er zijn gouden zaken te doen.

Indien Tienen het niet in die richting zoekt, zal op termijn ieder mobiliteitsplan te kort schieten. Het almaar groter worden van files, het toenemen van hinderlijk sluipverkeer en het eindeloos moeten zoeken naar een parkeerplaatsje, betekent dat er te veel auto's zijn. En wij die in de file staan – dat is wel het toppunt – doen het onszelf zelf aan. 

Laten we hopen dat parkeren in Tienen vlug duurder wordt. Heel duur graag.

De péage wordt in 2026 weer duurder... Niet erg...

Zoals zovele Belgen ga ik af en toe wat verpozing zoeken in Frankrijk. Ik betaal al jaren niks-geen péage. Geen tol voor mij!

Hoe doe ik dat? Heel eenvoudig: ik stel de GPS in op "Tolwegen vermijden". Gevolg, ik kom alleen op de gratis snelwegen terecht en daarnaast op de secundaire wegen zoals de "route nationale", de "route départementale", en soortgelijke.

Omdat het vakantie is leg ik per dag niet veel kilometers af. Zo tussen de 400 en de 500 km maximaal. Dan volgt een stop in een of ander gezellig stadje met een knus hotelletje en is het puur genot.

's Anderendaags, indien nodig, wordt de reis hervat en zo verder tot het geplande eindpunt, desnoods tot ergens in het diepe zuiden. Ieder zijn goesting, maar ik vind het zo heel plezant. Mijn vrouw ook.

Tienen - Schepen Nele Daenen heeft het te druk

Hoe vreemd...
Nele Daenen, eerste schepen in Tienen, verantwoordelijk voor openbare werken, is ook parlementslid. De job lijkt haar over het hoofd te groeien, want speciaal en uitsluitend op haar vraag wordt de gemeenteraad voortaan op maandag en niet op donderdag gehouden.

Ik woon 37 jaar in Tienen, heb een hele groep parlementsleden met een dubbel mandaat – burgemeester, schepen, raadslid – weten voorbijkomen. Allen, zonder één uitzondering, hebben er nooit moeite mee gehad op donderdag de gemeenteraad bij te wonen.

Let op: het gaat slechts om één donderdag in de maand. Niet iedere donderdag! Edoch...

Exclusief voor "Neleke van Tienen" wordt de maandelijkse vertoning verschoven. En dan weten dat Nele niet eens verkozen werd tot parlementslid maar het werd door opvolging nadat een andere mandataris in haar partij minister werd. Alle 31 (of is het 32?) leden van het stadsbestuur moeten zwichten voor een parlementslid dat niet genoeg stemmen haalde om verkozen te worden. Politiek gesproken: een tweederangsfiguur.

Met Nele begon de niet te stuiten afgang van de Sp.a (nu Vooruit) in Tienen. Bij de laatste verkiezingen haalde haar partij (Tienen Anders) amper 15% van de stemmen.

Ik heb als zelfstandige reclame- en communicatiejongen voor de Sp.a ooit twee verkiezingscampagnes mogen organiseren. In 2006 en in 2012. Bij de eerste campagne wonnen de sossen met 38% en met de tweede campagne wonnen ze met 28%. Ik "verkocht" twee keer een partij en een burgemeester aan de Tienenaars.

Nele heeft het niet in de vingers. Er wordt de komende jaren in Tienen fors geïnvesteerd in wegen, straten en pleinen. Nele Daenen zal haar tijd nuttig weten te gebruiken. Wat ze daar afgelopen jaar in Brussel deed, weten we niet. Er werd geen enkel-niks-noppes- persbericht de wereld ingestuurd waaruit zou blijken dat ze als parlementslid "iets" gedaan zou hebben behalve wellicht de haar opgelegde steminstructies braafjes te hebben gevolgd.

ChatGPT schildert voor mij

Ik vroeg ChatGPT om een afbeelding: een aquarel in de stijl van het impressionisme van een landschap in de herfst. Dit is wat het opleverde. Met ChatGPT kan iedereen vanaf nu aquarellen schilderen zonder een penseel vast te nemen.

Heeft het nut?

Ik vraag me opnieuw en al voor de “tigste” keer af, of het nut heeft de oude notities – vanaf 2016 – hier te integreren. Er kruipt heimelijk veel tijd in die ik wellicht beter in het heden kan investeren. Het dagboek online. Dat zullen weinig “kindjes” van hun vader erven. Ik zal nog niet definitief beslissen. Wait and see.

Notitie mei 2016, dromen, ongerustheid

 

Notities 10 mei 2016, Juliette, islam

 

Notities begin mei 2016, reanimatie, Willingen

 

Notities van april 2016 - Islam,de pastoor, armoede

Notities van april 2016

 

Kessel-Lo kerkhof

 Gisteren het graf gaan groeten van mijn ouders en van mijn broer Jean.

Een historische dag

We beleven een historische dag. Voor het eerst in de geschiedenis van ons land verschijnt vanaf vandaag een Vlaamse krant ook in een Franstalige editie.

Hugo Raspoet

Daarstraks op het kerkhof in Kessel-Lo bij toeval langs een graf gelopen. Achteloos naar de naam van de overledene gekeken. Hugo Raspoet. Toen een klik… Raspoet? Een dichter? Een zanger. Natuurlijk, Hugo Raspoet, de zanger en componist van “Helena”. Eén van onze allermooiste Vlaamse liedjes uit de topperiode van de Vlaamse Kleinkunst. Ik wist niet dat Raspoet in Kessel-Lo begraven werd. Thuis meteen Raspoet en zijn “Helena” op het internet gezocht.

Blaise Pascal

“Wat een ijdelheid is de schilderkunst die bewondering wekt door de gelijkenis van dingen waarvan men het origineel volstrekt niet bewondert.”

Knappe quote van Blaise Pascal. Ik kreeg zelf al de opmerking dat sommige van mijn aquarellen het onderwerp mooier afbeelden dan wat het in werkelijkheid is.

Facebook als internetriool

Onderzoeksgroepen zoals ondermeer MIOS (Universiteit Antwerpen) en vele andere in binnen- en buitenland komen tot dezelfde conslusie: jaarlijks wordt cyberpesten, schelden, haatdragend gedrag, racisme, vernederen, bedreigen enzovoort op de sociale media erger, intensiever, smeriger van toon.

Voornamelijk in Facebookgroepen wordt ophitsend gedrag geregistreerd. Men kiest er, als in een meute opgehitste honden, een slachtoffer uit om hem of haar te belagen.

Onderscheid: niet in doegroepen (hobby, kunst, verzamelen, poëzie) maar in discussiegroepen ontaarden confrontaties van tegengestelde meningen makkelijk in gescheld. Denk aan groepen zoals ”Ge zijt van...als ge...”, ”Durf te vragen...”, ”Durf te klagen”,enz. 

In sommige groepen is het inmiddels een gewoonte geworden om anderen anoniem te belagen. In die groepen kunnen leden anoniem berichten posten en kunnen ze eveneens anoniem reacties op andermans berichten plaatsen. Wie anoniem scheldt gaat vaak verder dan wie het onder eigen naam doet.

Het gevolg laat zich raden. Als de beheerders niet optreden (modereren) wordt het een opeenvolging van reacties die louter als bagger kan worden omschreven.

Hoe op te lossen? Hoe te voorkomen?

1. Strenge moderatie: verwijderen van foute berichten.

2. Verwijderen van leden die het schelden en het gooien met bagger niet kunnen laten.

3. Berichten plaatsen met uitschakelen van de mogelijkheid op berichten te reageren (zoals inmiddels de meeste kranten al doen).

4. Absoluut verbieden (uitschakelen) van de mogelijkheid om anoniem berichten te posten en er anoniem op te reageren.

Voor wie het slachtoffer is van bagger, is er maar één oplossing: verlaat de groep of groepen waar de beheerders niet in staat zijn een beschaafde sociale omgang te verzekeren en te vrijwaren van de invloed van geestelijke marginalen.

Friethuis Heuvelhof

Samen met J.L. en R. mosselen-frites gegeten in Friethuis Heuvelhof bij mijn nicht Martine. Heerlijk bereid, smakelijk opgediend. Bravo Martine! Het was weer superlekker.

Daarna bezoek aan graf van broer Jean op kerkhof Diestseveld en aan ma en pa op het kerkhof van Vlierbeek.

De Facebookstudie van Tromholt uit 2016

Een nieuw experiment toont aan dat Facebook een negatieve invloed heeft op ons welzijn.

Het goede nieuws is dat stoppen met Facebooken al heel snel – binnen een week – leidt tot een betere levenskwaliteit. Dat stelt de Deense onderzoeker Morten Tromholt in het blad Cyberpsychology, Behavior and Social Networking.

Onderzoek
Tromholt baseert zijn conclusies op een onderzoek onder 1095 Denen die allemaal op Facebook zaten. Alle proefpersonen vulden een vragenlijst in waarin onder meer hun emoties aan bod kwamen. Zo moesten ze bijvoorbeeld aangeven hoe enthousiast, gelukkig, eenzaam, depressief, verdrietig, boos of bezorgd ze op dat moment op een schaal van 1 tot 5 waren. Ook werd de proefpersonen gevraagd hoe tevreden ze op een schaal van 1 tot 10 op dat moment met hun leven waren. Vervolgens werden de proefpersonen in twee groepen ingedeeld. De ene groep mocht een week lang niet Facebooken. De mensen in de andere groep (de controlegroep) mochten in de week die voor hen lag gewoon blijven Facebooken. Op de laatste dag van het experiment vulden de proefpersonen opnieuw een vragenlijst in die grotendeels identiek was aan de lijst die ze aan het begin van het experiment hadden ingevuld.

Tevredener
Uit het onderzoek blijkt dat de mensen die een week lang niet op Facebook waren geweest na afloop van die week veel tevredener waren met hun leven. Ook ervoeren deze mensen na die week veel meer positieve emoties dan daarvoor.

Zware gebruikers, opgelet!
Een weekje geen Facebook heeft dus een positief effect op het welzijn van mensen. Maar dat effect is niet bij alle mensen even groot, zo blijkt uit het onderzoek. De wijze waarop mensen voorafgaand aan het experiment Facebook gebruikten, blijkt daarbij van doorslaggevend belang te zijn. Zo was het positieve effect van een weekje zonder Facebook het grootst onder mensen die voorafgaand aan het onderzoek heel vaak op Facebook te vinden waren, mensen die Facebook passief gebruiken en mensen die geneigd zijn om anderen op Facebook te benijden.

Gedrag
Het suggereert volgens Tromholt dat je Facebook niet hoeft af te zweren om je welzijn op te krikken. Ook het aanpassen van je gedrag op Facebook kan al een verschil maken. “Als iemand veel op Facebook zit, zou deze Facebook minder moeten gebruiken om zijn welzijn te verbeteren. En als iemand geneigd is om anderen te benijden op Facebook, zou men de secties of specifieke vrienden op Facebook die dat gevoel oproepen, moeten vermijden,” schrijft Tromholt.

Het onderzoek is in lijn met eerdere studies die ook aantonen dat het (tijdelijk) stoppen met Facebooken mensen gelukkiger, minder gestrest en tevredener maakt. Meer weten over de negatieve én positieve effecten die het sociale medium op ons leven heeft? Lees er hier alles over!

Onderzoeken die Facebook aanduiden als ongelukkig makend medium

Belangrijke onderzoeken die aantonen dat Facebook je ongelukkiger kan maken

1. Kross et al. (2013) – University of Michigan

Titel: Facebook Use Predicts Declines in Subjective Well-Being
Bevindingen:

• Hoe meer mensen Facebook gebruikten, hoe slechter ze zich voelden.

• Het verhoogde Facebook-gebruik voorspelde zelfs minder levensvoldoening na verloop van tijd.

• Het effect werd gemeten in dagelijkse dagboekstudies.

➡️ Eén van de meest invloedrijke studies op dit gebied.

---

2. Verduyn et al. (2015) – KU Leuven & University of Michigan

Titel: Passive Facebook Usage Undermines Affective Well-Being
Bevindingen:

• Vooral passief gebruik (scrollen, kijken maar niet posten) maakt mensen ongelukkiger.

• Het verhoogt sociale vergelijking, waardoor men zich slechter voelt over zichzelf.

---

3. Tromholt (2016) – Happiness Research Institute (Denemarken)

Titel: The Facebook Experiment
Bevindingen:

• Deelnemers die één week stopten met Facebook, voelden zich:

  • 55% minder gestrest

  • 39% gelukkiger

  • meer tevreden met hun leven

• Met name zware gebruikers hadden een grote verbetering in welzijn.

---

4. Hunt et al. (2018) – University of Pennsylvania

Titel: No More FOMO: Limiting Social Media Decreases Loneliness and Depression
Bevindingen:

• Studenten die hun sociale media (incl. Facebook) beperkten tot 10 minuten per platform per dag,
  hadden significante dalingen in depressie, angst en eenzaamheid.

---

5. Shakya & Christakis (2017) – Harvard / UC San Diego

Titel: Association of Facebook Use With Compromised Well-Being
Bevindingen:

• Meer Facebook-likes geven en ontvangen hing samen met lager psychologisch welzijn.

• Meer offline sociale contacten had juist het tegenovergestelde effect (gelukkiger).

ChatGPT en Facebook

Ik vroeg ChatGPT een foto te maken van mensen die gelukkig zijn nadat ze Facebook verlieten. Dit was het resultaat. ChatGPT bedacht er volgende titel voor : "Happy people after Facebook exit".

Tienen wereldbekend...

Tienen wereldbekend dankzij suiker en gynaecologie. De arme donder over wie het gaat zal dit jaar geen vrolijke eindejaarsperiode vieren.

Een ChatGPT-prentje

Ik vroeg ChatGPT me een mooie foto rond het kerstgebeuren te genereren. Dit is wat ik kreeg.

Meldingen over Tiense gynaecoloog blijven komen

Krant werd webwinkel

Alle kranten zijn verworden tot webwinkels. Zoals Amazon en Bol bieden kranten aan bedrijven en producenten een platform waar ze hun producten mogen aanbieden en al dan niet aan kortingprijzen kunnen verkopen.

Hierbij een pagina uit De Standaard. De boodschap is duidelijk. Kerst begint in de winkel van de krant. Tot 75% korting op horloges, braadpannen, stofzuigers, badlinnen, tafellampen,...

De business floreert. De webwinkels van de kranten groeien. Het aanbod wordt almaar groter. Wie weet... Op een dag krijgen we misschien een gratis abonnement gefinancierd met de winst uit de webwinkel. Wait and see. Het wordt spannend.

Zes op de tien werklozen heeft migratieachtergrond

Zes op de tien mensen die in 2023 een werkloosheidsuitkering gekregen hebben, hebben een migratieachtergrond. Dat wil zeggen dat hun vader of moeder een andere nationaliteit heeft, of dat ze zelf geboren zijn met een andere nationaliteit. Het kan zijn dat ze die andere nationaliteit nog steeds hebben, of dat ze intussen (ook) Belg zijn geworden. Dat blijkt uit cijfers die PS-Kamerlid Sophie Thémont opgevraagd heeft bij minister van Werk David Clarinval (MR), berichten Het Laatste Nieuws en Sudinfo woensdag.

Uit de cijfers blijkt dat 41,5 procent van de werkzoekenden in 2023 Belgische ouders heeft. Iets meer dan 20 procent is afkomstig uit een andere lidstaat van de Europese Unie. Bijna 13 procent heeft roots in de Maghreb, dus in Marokko, Algerije, Tunesië, Libië of Mauritanië. (Het Nieuwsblad)

Kerstmarkt in Maredsous

Afgelopen zaterdag bezoek aan de kerstmarkt in Maredsous. Lunch in Sosoye. Tijdens de terugreis nog even gestopt in Floreffe voor "Le Temps des cadeaux".

Anthony Hopkins, de autobiografie

Aangenaam leesbaar boek. Een passage langs een wereld waar de oude filmhelden achter elk hoekje opdagen: John Wayne, John Hurt, Anthony Perkins, Catherine Hepburn, Michael Caine, Laurence Olivier, Peter O'Toole, Ernst Jacobi, Dean Martin, Bing Crosby... Aangezien ik met hen op jonge leeftijd in de cinéma in Leuven kennis maakte, kan ik Anthony Hopkins in zijn leefwereld als jonge man volgen. Maar wat met jongere lezers die andere filmhelden dan de mijne tot hun cinéma-leefwereld rekenen en de oude knarren (nu al lang dood meestal) niet kennen?

Dat Hopkins een drankorgel is geweest, weten zijn fans. Dat hij dankzij de Anonieme Alcoholisten opnieuw op het rechte pad geraakte is een interessant weetje maar meer ook niet.

Bizar, één zinnetje volstaat om hem te laten vertellen dat hij zijn tweede echtgenote – waarmee hij 25 jaar getrouwd was – altijd ontrouw is geweest alvorens hij haar achterliet. Eén zinnetje... Wie zijn maitresse was, of waren, vertelt hij niet. En daarna komt huwelijk nummer drie dat tot vandaag standhoudt.

Ik ga niet alles vertellen want anders is het niet plezant meer voor de anderen die deze biografie zullen lezen. 

Toch nog één ding: Anthony Hopkins is een opvallend zelfingenomen man. Hoewel uit alle feiten blijkt dat hij (zoals zovele andere mensen) veel geluk heeft gehad wat levensloop, succes, gezondheid, enzovoort, betreft, begint hij naar het einde van het boek toe met zichzelf uitbundig te bewieroken en uit te leggen hoe goed hij wel was bij de uitbeelding van bepaalde personages in zijn films. Vandaar misschien de titel van het boek: "We did OK, kid". Vrij vertaald: "We hebben het goed gedaan, jongen." Maar voor hetzelfde geld was het misschien helemaal niet goed gekomen. Dus Hopkins, doe maar gewoon en blijf nederig.

Aan het eind van het boek heel verrassend een tiental pagina's met gedichten van lang gestorven Britse poëten, die behalve voor wie toevallig Germaanse filologie studeert, de meeste lezers niet zullen aanspreken.

Conclusie: aangename ontspannende lectuur maar geen noodzaak om het boek te consumeren om ondertussen wel te genieten van de films waarin Sir Tony mocht meespelen. Met de nadruk op "mocht" want ook in de rollen die een acteur krijgt aangeboden is veel geluk gemoeid, heb ik me laten vertellen.
 

TIENEN – Hoegaardenstraat hele dag geplaagd door sluipverkeer

Tekst onder de foto's. 

Van de vroege ochtend tot de late avond wordt de Hoegaardenstraat uitgekozen door automobilisten die twee verkeerslichten aan de vesten willen vermijden. Komende vanaf de Goossensvest draaien ze de Hoegaardenstraat in waar ze voor niks moeten zijn. Aan de bocht draaien ze de Sint-Katharinastraat in en kiezen daar aan het eind ofwel links stadinwaarts ofwel rechts richting vesten of richting Reizigersstraat.

Dat verkeer zou in principe langs de vesten moeten gaan, maar dat vertikken veel chauffeurs.

Niet één keer per dag maar een paar duizend keer met als apotheose de spits in de late namiddag, want dan steekt een soort razernij veel chauffeurs aan. Hun werkdag zit erop. Ze willen naar huis.

De gevolgen zijn vervelend en gevaarlijk en noodzaken vlug ingrijpen.

De eerste slachtoffers zijn de inwoners van de Hoegaardenstraat zelf. Hun straat werd een soort Brusselse Wetstraat met niet aflatend verkeer. Zij zijn alle rust kwijt. De woonkwaliteit lijdt eronder.

Hoewel de snelheid er beperkt is tot 30 km/uur, trekken de meeste chauffeurs zich dit niet aan. Er werden immers nog nooit snelheidscontroles gehouden. Verkeerslawaai in de smalle straat veroorzaakt stress en ongemak.

Even erg: fietsers moeten goed uitkijken, want hoewel de straat veel te smal is om fietsers in te halen, trekken ook dat de meeste chauffeurs zich niet aan. Met getoeter en inhaalmanoeuvres worden fietsers naar de kant "geduwd". Opzij, opzij, opzij...

Oplossing gezocht: hoe hou je het verkeer dat er NIET moet zijn uit de Hoegaardenstraat? Er een fietszone van maken? De rijrichting van de Katharinastraat omkeren? Beide? Van de Hoegaardenstraat een éénrichtingsstraat maken én fietszone, staduitwaarts?

Om goed over na te denken... In 1989 kwam ik in Tienen wonen. De stad telde toen ca. 29.000 inwoners en die bezaten samen zowat 12.000 auto's. Vandaag telt de stad 37.000 inwoners en die bezitten samen ongeveer 18.000 auto's.

Wil je Tienen-stad (het gebied binnen de vesten) leefbaar houden dan moeten we een aantal auto's buiten de stad houden. Er is een grens overschreden.

Auto blijft koning

Holslag verveeld, Daenen spoorloos

Tijdens de gemeenteraad van 27.11 wilde gemeenteraadslid Bernard Vandereycken (Team Tienen) weten wat er met eerste schepen Nele Daenen (Tienen Anders) aan de hand is. Mevrouw Daenen is schepen van Openbare Werken en heeft van de 9 voorbije gemeenteraden al vier keer verstek gegeven. Weggebleven.

Van de120 miljoen euro investeringen die burgemeester Holslag voor de volgende vijf jaar aankondigde zal mevrouw Daenen het grootste deel in haar portemonnee stoppen zonder dat iemand precies weet aan wat "Neleke" de centen zal uitgeven. Aangezien ze echter in de helft van de vergaderingen niet opdaagt, kan niemand het haar vragen.

Waarom mist Daenen de helft van de gemeenteraadszittingen? Burgemeester Holslag wist het niet en kon het niet uitleggen. Zou het kunnen, zo vragen velen zich af, dat haar dubbel mandaat er voor iets tussen zit? Daenen is immers niet alleen schepen in Tienen maar ook parlementslid. Holslag zit verveeld met dat dubbele mandaat. Voor de verkiezingen, een jaar geleden, "eiste" hij dat Tiense schepenen zich tot één mandaat zouden beperken omdat dubbele mandaten contraproductief zouden zijn. Wat nu?

  

Collage: "Julia's secret".

‘Julia's secret... Julia had two admirers: John and Bob. She could never decide which of the two she wanted to marry. So all three remained single.’

Collage "The importance of art..."

Voor collages is het plezant om absurde titels te bedenken zoals voor deze collage: "The importance of art according to the statement by the Euro-African philosopher Jean Albert Pagani from Brussels."