Facebook maakt je ongelukkig en bedriegt je

Uit het interne onderzoeksproject "Project Mercury" uit 2020, uitgevoerd door Meta (toen nog Facebook geheten) in samenwerking met Nielsen, bleek dat proefpersonen die een week stopten met het gebruik van Facebook en Instagram significant lagere gevoelens van depressie, angst, eenzaamheid en sociale vergelijking rapporteerden. 

 

Belangrijkste bevindingen:

• Causale impact op mentaal welzijn: De studie leverde "causaal" bewijs dat de socialemediaplatforms een negatieve invloed konden hebben op de mentale gezondheid van gebruikers.
• Vermindering van negatieve gevoelens: Deactivatie van de accounts leidde tot een verbetering van verschillende aspecten van geestelijk welzijn. 

Volgens recente juridische documenten (uit november 2025) die openbaar zijn gemaakt in een class-action rechtszaak aangespannen door Amerikaanse schooldistricten, zou Meta deze resultaten intern hebben besproken, maar het onderzoek vervolgens hebben stopgezet en de negatieve bevindingen niet openbaar hebben gemaakt. Intern werd de validiteit van het onderzoek door sommige medewerkers bevestigd, maar extern werd de stopzetting door een woordvoerder van Meta (Andy Stone) toegeschreven aan "methodologische gebreken". 

Spinale stenose vernietigt mijn wervelkolom

Mijn rugletsel maakt het me onmogelijk lange wandelingen te maken, wat tot voor enkele jaren geen probleem was. Ik bedoel wandelingen van 10 à 12 km. Momenteel is een wandeling van 5 à 6 km al een hele prestatie. De pijn wordt heviger naargelang de wandeling langer duurt om tenslotte een miscommunicatie tussen hersenen en onderste ledematen te veroorzaken. Ik begin dan te zwalpen en het lijkt voor buitenstaanders dat ik dronken ben. De eerste keer ondervond ik tijdens een wandeling van 18 km in Bohan aan de Semois. De tweede keer was het tijdens een wandeling van een kilometer of 12 langs het prachtige dorpje Thon-Samson hoog boven de Maas. Tegenwoordig begin ik het al te voelen vanaf 6 à 7 km.

Ik ga dus op het internet op zoek naar oefeningen die de voortschrijdende afbraak van mijn wervelkolom moeten tegenhouden of vertragen.  

Gelukkig kan ik ondertussen nog wel zonder problemen fietsen. Wat ik dan ook meer en meer doe.

Stakingen

Een hele rits overheidsdiensten stoppen er enkele dagen mee. Staking! Een dag of twee drie. Onderwijs, NMBS, De Lijn, TEC, administratie, luchthavens… In wezen deert het me niet. We hebben niks gepland en amuseren ons wel zonder weg te gaan. We hebben geen verplichtingen. Maar hoe geraken de mensen op hun werk, hoe kunnen ze op bezoek bij zieke of behoeftige familie en kennissen, hoe bereiken kinderen en jongeren de schoolpoort, hoe geraken mensen in het ziekenhuis?

Ik vind het al jaren degoutant hoe sommige overheidsdiensten, vooral dan de NMBS, voor het minste aan het staken gaat en daarbij de klant pesten. Ze pesten NIET hun baas of hun aandeelhouders maar wel hun klanten. En ze doen dat onder het mom dat ze geen andere wapens hebben om hun eisen duidelijk te maken. BULLSHIT. Het ontbreekt de vakbonden en hun leden aan dynamische creativiteit en aan empathie.

Nieuws wordt eentonig

Door de digitalisatie lees ik steeds minder en scrol meer. Er is enerzijds het nieuws op de tv dat ik om 13.00 h na het middageten en om 19.00 h na de avondmaaltijd consumeer. 's Anderendaags vind ik dan dat nieuws dat geen nieuws meer is in de krant maar meestal oversla. Vandaar dat gescrol naar nieuw nieuws.

Podcasts sla ik sowieso over. Er gaat anders te veel tijd in zitten. Politiek nieuws? Ja, alleen de titels. Commentaarstukken? Hangt ervan af waarover. Columns? Hangt ervan af waarover.

Aan het eind van de rit heb ik dus twee nieuwszenders (VTM en VRT) en drie kranten (DS, Nieuwsblad en HLN) die me iedere dag op de hoogte houden. En meer en meer begin ik me af te vragen of ik dat niet beter zou afbouwen. Want uiteindelijk hoor, zie en lees ik overal hetzelfde sjagrijn.

Een notitie van 1 april 2016

De pen is mijn spade, ik schrijf mij een graf in de hemel.

Imre Kertész

Notitie van 31 maart 2016

 

Wie is die Charles

Tijdens een wandeling vandaag langs het kerkhof van Tienen gepasseerd. Ontdekte op het ereperk het graf van de gesneuvelde Charles De Wever. Geboren in 1922 in Wilsele en gestorven in 1944 in Canada in een graf dat me voor een raadsel plaatst. 

Was Charles met onze tak van de familie verwant? Onze naam Dewever werd oorspronkelijk ook als De Wever geschreven. Tot een "zatte" ambtenaar er Dewever van maakte. 

Geboren in Wilsele. Dicht bij Leuven en niet zo ver van Hoksem-Meldert waar de bakermat van onze familie lag. Er zou verwantschap kunnen vermoed worden. 

Maar als militair gestorven in Canada? Ziekte? Een ongeval? Gestorven aan oorlogsverwondingen?

Maar Wilsele en Canada... Waarom begraven in Tienen? Had hij familie in Tienen? Wie lost het raadsel op?
 

Twijfel over het nut

Opnieuw bekruipt me twijfel over het nut van dit dagboek. Zullen mijn kinderen en kleinkinderen iets hebben aan de gedachten van opa? Ik weet niet of ze dit dagboek al ontdekt hebben. Ik heb het ze niet verteld.

Zoals veel ouders (de meeste?) zie ik mijn kinderen weinig. Ze hebben hun eigen leven, ze hebben het druk, ze werken, ze hebben (toch twee van de drie) zelf kinderen. Ze hebben hun eigen dromen en verlangens en daar speel ik vanzelfsprekend geen belangrijke rol in. Logisch.

Bovendien wil ik ze op geen enkele manier tot last zijn en bemoei me bewust niet met hun leven, ook al blijf ik me een betrokken vader voelen. 

 

Winkelen in Tienen? Forget it...

Burgemeester J. Holslag (DURF) vuurt de Tiense consumenten aan om 'local' te winkelen. Helaas, de tijden zijn veranderd. Ons uitgavenpatroon is niet meer dat van een bevolking die blindelings de stad inloopt om 'iets' te kopen.

Er was een tijd dat mensen "en famille" naar de fotograaf snelden voor een feestelijke foto ter gelegenheid van een belangrijk moment. Toen kwam de tijd dat amateurs professionele camera's kochten en zelf aan de slag gingen. Met van die filmrolletjes van Kodak, weet je nog? Daarna de digitale fotografie en dan plotseling de smartphone, een telefoon die tegelijkertijd een camera is, een radio, een muziekdoos, een video... En die ons op een schermpje alle webshops van de hele wereld toont waar we met één klik kunnen kopen, betalen en ons pakje ontvangen, maar die ondertussen het verdwijnen van veel fotografiezaken en zo veel andere winkels veroorzaakte.

Mensen zijn vaak op zoek naar producten die in Tienen onvindbaar zijn. 

Even wat willekeurige voorbeelden opsommen...

• De M 600 Souverän vulpen van Pelikan
• Het Alpine Berry horloge van Swatch
• De roman 'La danseuse' van Patrick Modiano
• Een doos aquarelverf van Windsor & Newton
• Een feestjurk uit de Night Edit Collection van Zara. 

Wat doe je wanneer je een product zoekt dat je niet in Tienen vindt? Het elders kopen natuurlijk. Dus ga je ofwel naar een andere stad ofwel bestel je in een webshop online. 

Koop ik zelf dan niks in Tienen? O ja, veel zelfs. Ik kocht dit jaar in Tienen twee elektrische fietsen, een jack, een winterjas, twee schoudertassen, een braadpan, twee pantalons, een stapel boeken. Maar daarnaast kocht ik eveneens – voor veel geld trouwens – producten online omdat ze in Tienen onvindbaar waren. 

  

De cijfers? In heel 2024 gaven de Belgen in totaal 17,4 miljard euro online uit, een stijging van bijna 7% ten opzichte van 2023 en een absoluut record. Ongeveer 89% van de Belgische online shoppers (8,2 miljoen mensen) deed in de eerste helft van 2024 minstens één online aankoop. Driekwart van alle Belgen deed in 2024 minstens één online aankoop.

Laten we ons geen illusies maken. Online kopen gaan we blijven doen en de cijfers voor 2025 zullen alweer een groei tonen ten opzicht van 2024. Het pleidooi om lokaal te kopen is een nutteloos pleidooi. Mensen doen gewoon hun zin en hebben absoluut geen voeling met de een of andere handelaar die er het bijltje bij neerlegt.

Fysieke winkels

Alweer voor het tigste jaar op rij méér pakjes verzonden. De online verkoop blijft toenemen. Fysieke winkels blijven her en der verdwijnen.

Gespecialiseerde zowel als multiproductenwinkels beleven stilaan hun laatste jaren.  

Postzegels

Hoe kunnen mensen nog postzegels verzamelen als ze elkaar geen brieven meer schrijven?

Voor de laatste keer

Als je mijn leeftijd hebt doe je veel dingen voor de laatste keer. En die "laatste-keer-dingen" komen er zomaar bij:

• je laatste auto
• je allerlaatste vulpen
• je allerlaatste horloge
• je laatste bed
• je laatste boek

En op een dag je laatste adem.

 

Notitie van 23 maart 2016

Islamitische aanslagen in Brussel & Zaventem

Notitie van 22 maart 2016

 Islamitische aanslagen in Brussel & Zaventem

In Gravelines 19 maart 2016

Tijdens een verblijf van enkele dagen in Hotel du Beffroi in Gravelines.

Waarom ik schrijf

Henri Nouwen schreef: "Schrijven werd deel van mijn strijd om te overleven. Door te schrijven behield ik dat beetje afstand tot mezelf dat nodig was om niet in mijn wanhoop te verdrinken."

Schrijven om niet in wanhoop te verdrinken? Waarom schrijf ik dit dagboek? Om het later te herlezen? Wellicht niet. Misschien om op momenten zoals vandaag mijn absolute nutteloosheid, de overweldigende zinloosheid van het bestaan, een min of meer aanvaardbaar kleurtje te geven.

Ik schrijf, dus ik ben. Is het dat? Ik weet het niet. Hoe ouder ik word hoe minder ik weet. 

Een notitie van 15 maart 2016

 

Een notitie van 12 maart 2016

In maart '16 overwoog ik al lichaamsdonatie. Negen jaar geleden. Afgelopen week pas vulde ik de verklaring in en zond ze naar het Vesalius Instituut van de KU Leuven. Nu mijn kinderen voorbereiden op wat een wat vreemd afscheid zal worden. Want mijn stoffelijke resten moeten na mijn dood binnen de 72 uur in de frigo in Leuven zitten.

Een notitie van 11 maart 2016

Een notitie van 10 maart 2016

Een probeersel. In plaats van oude notities over te typen, ze digitaliseren. Tijdwinst want ik krijg het gevoel dat het te lang gaat duren om die bundel 2016-2025 à fond door te nemen. 

Kijk, die 10de maart 2016, zat ik om middernacht nog te schrijven. Het dagboek van Jacques Presser heb ik nog steeds niet gelezen. Bijna tot mijn verbazing zie ik dat het boek nog te koop is. Ik heb het meteen bij SB besteld.

Nieuw restaurant in Blankenberge.

Migranten openen nieuw restaurant in Blankenberge.

Special offers

Stofvlees

Vol-au-vent

Gehaaktbal

in tomaatsaus

with glas of

Any wine

21 €

Hoe dan ook moedige mensen. Ik wens ze succes en hoop dat ze slagen en goed hun brood verdienen.

Over decadentie gesproken

Alle kranten beheren nu ook webshops waar ze te koop aanbieden wat je in de kleinhandel vindt – van thermische onderbroeken tot elektrische fietsen, van radio's tot reizen naar andere continenten. Kies maar.

Een decadent artikel piekt er momenteel uit in De Standaard. Een elektrische handschoen om mee te fietsen. Naast de e-bike nu de bijpassende handschoen waarvan je de batterijen oplaadt alvorens naar je werk te vertrekken met je speedpedelec. Echt waar, een e-handschoen. Ik verslikte me in mijn koffie toen ik het las. Een gewone handschoen trek je aan om warme handen te hebben. Dat is voor een normaal mens meestal genoeg. Maar nu dus ook de e-glove voor op de e-bike en dat vind ik er echt over. Als het zo erg is, laat de fiets dan staan en neem de bus.

Het zijn de prentjes die het h'm doen...

Pieter Dewever

Een online dagboek heeft als voordeel dat je naast de tekst ook prentjes kan invoegen. In een geschreven versie is dat al wat moeilijker. Vermoedelijk leest het aangenamer. Schrijf ik dan een dagboek dat "moet" gelezen worden? Neen, niet "moet". Maar aangezien ik het in de eerste plaats voor mijn kids en klein-kids doe, hoop ik dat ze naast de tekst ook iets aan de prentjes zullen hebben. Zoals aan het prentje hierbij dat Roosje van mij kiekte enkele jaren geleden op het terras van ons hotelletje in Varengeville-sur-Mer.  
 

Josef Mengele

De biografie van Josef Mengele door Olivier Guez leest vlot en is onderhoudend. Spijtig dat hij het een "roman" noemt, want hij probeert de indruk te wekken dat hij aan grondige research deed en een historisch werk afleverde. Waarom het dan een "roman" noemen.

Hoe dan ook... Veel research was er niet nodig. Ik keek vandaag naar een documentaire op YouTube over het leven en de verdwijning van de nazi-misdadiger waarin precies hetzelfde – tot in de details – wordt verteld als wat in het boek van Guez kwam.

Een nieuwe manier van schrijven? Kijk naar een historische documentaire en vertel het verhaal dat je zag na in romanvorm.

Winter

Winter... Het seizoen waar ik het minst van houd, behalve als het de winter is uit "I Quotri Stagioni" van Vivaldi. Bij Vivaldi zijn alle seizoenen aantrekkelijk en even pittig.

Fietszone

Een fietsstraat zou vanaf nu fietszone genoemd worden. Ook al gaat het maar om één straat? Ik probeer de Tiense schepen van mobiliteit te overtuigen dat de straat waar ik woon dringend een fietsstraat moet worden. Het is erg druk geworden hier. Het aantal inwoners in Tienen stijgt en daardoor neemt het auto- en fietsverkeer toe. Moet iets aan gedaan worden. Een fietsstraat zou een stap in de goede richting zijn.

Een notitie van 10 maart 2016

Precies een maand geleden stierf onze kleine Juliette. Vier van de ongelukkigste weken in ons leven. Heeft me letterlijk ziek gemaakt. Geleefd als in een roes. Was mentaal een opneemvod en fysiek een machine met mankementen.

Later vandaag... Geheel onverwachts Miguel op bezoek. Heeft me veel plezier gedaan. Had net een nieuwe auto gekocht. Een VW Golf break. 28.800 €. Verdomd wat zijn auto's duur geworden.

Een notitie van 7 maart 2016

Samen met Katie en Ben naar het Hôpital de la Citadelle in Luik. Dokter Brévèr ontmoet. Bloemetjes en een bedankbriefje afgegeven. Brévèr leek geraakt door de geste en door het feit dat we de moeite deden om na het sterven van onze kleine Juliette toch nog speciaal naar Luik kwamen om "merci" te zeggen.Daarna wandeling door het centrum en lunch in de omgeving van de Place St.Lambert.

Nieuwsbeest

Altijd een nieuwsbeest geweest. Ik lees iedere dag twee à drie kranten en kijk naar de nieuwsuitzendingen op de tv. Die overvloed aan nieuws, die ik digitaal tot mij neem, maakt dat ik geen enkele krant à fond lees. Soms bekijk ik alleen de titels en ga vlug door het aanbod. Heeft het zin, is het nuttig, om zo nieuwshongerig te zijn?

Mijn laatste reis

Adieu, goodbye... Niet meteen. Maar het moet er vroeg of laat van komen... Wanneer, waar... Geen idee. Ik schreef vandaag mijn laatste wilsbeschikking en sta na overlijden mijn lichaam af aan het Vesalius Instituut van de KU Leuven.

Ik ben in 1951 in Leuven in de materniteit van de KU geboren en ga na mijn dood naar diezelfde KU terug. Een terugkeer naar de bron, zou je het kunnen noemen. 

Gedurende een belangrijk aantal jaren heb ik dankzij mijn werk in het ziekenhuismilieu een financieel comfortabel leven gehad. Ik heb me lang geleden voorgenomen uit dankbaarheid een steentje bij te dragen tot de geneeskunde. Lichaamsdonatie is één van de (vele) mogelijkheden om de medische wetenschap te steunen. 

Kennis van de anatomie behoort tot de belangrijkste basiskennis in de opleiding van jonge mensen die geneeskunde studeren. Daarom en daartoe is het nodig te beschikken over lichamen. Maar ook ervaren medici die aan research doen, hebben voor hun onderzoekswerk nood aan lichamen.    

In afwachting geniet ik met volle teugen van het leven en hoop dat nog lang te mogen doen. 

Tchéky Karyo, 1953-2025

De Franse acteur Tchéky Karyo, bekend van zijn hoofdrol als rechercheur Julien Baptiste in de populaire BBC-serie The Missing en de spin-off Baptiste, is onlangs op 72-jarige leeftijd overleden aan kanker. 

Karyo, die in Turkije werd geboren maar opgroeide in Parijs, had een carrière van veertig jaar en speelde in meer dan 140 films en series. Internationaal brak hij door met rollen in films als Nikita en de James Bond-film GoldenEye. 

Zijn rol als de geliefde rechercheur Baptiste in The Missing en de daaropvolgende spin-off maakte hem bij een breed publiek bekend, ook via streamingdiensten. 

Me, myself met reservebril

Pieter Dewever

Een existentiële vraag? Neen, bijlange niet. Gewoon een afweging. Welke bril staat me best? Ik heb een hekel aan die grote glaspartijen die vandaag in de mode zijn.

Me, myself...

Pieter Dewever 

Zo zag Pieter Dewever eruit op 11 november 2025. Bril is veel te groot hoewel ik hem al lange jaren draag en afschuwelijk grote glazen vandaag in de mode zijn. Nog even volhouden jongen, op weg naar de 75 en stilaan denken aan het schrijven van je wilsbeschikking.

Gisteren op "Spoed" op VRT 1 een man die afschuwelijke rugpijn had. Na MRI scan werd wegens een spinale stenose chirurgie gepland. Twee weken later ingreep die zijn probleem zou oplossen. Een of twee weken na de ingreep een infectie in de operatiewonde. Man overleden. Je gaat naar het ziekenhuis en zoekt genezing. Die wordt je geboden maar enkele weken later sterf je.

Hoe zal mijn spinale stenose evolueren?

Ik blijf me verbazen

Ik blijf me verbazen over met ai gemaakte beelden. De mevrouw op de foto bestaat niet. Ik vroeg een ai-programma een foto te maken van een oudere dame op de fiets in een herfstlandschap. Hierbij het resultaat.

Ik zie overal AI als afkorting voor artificiële intelligentie. Met hoofdletters dus. Zelf verkies ik ai, met kleine letter.

Een 90-jarige fietser

Een tijd terug ontmoette ik op het kerkhof in Kessel-Lo een hoogbejaarde man. Ik was met de fiets. De man zat op een bank. We geraakten aan de praat. Hij vertelde me dat hij tot zijn 90ste had gefietst en pas na een lelijke val van zijn kinderen een scoopmobiel had gekregen. Hij was ondertussen 92 of 93 jaar oud en kwam regelmatig met de scoopmobiel naar het graf van zijn vrouw. Hij raadde me aan zoveel mogelijk te fietsen want hij was ervan overtuigd dat fietsen een mens gezond houdt tot op hoge leeftijd en hij was er het sprekende voorbeeld van. (De foto hierbij is een AI-gegenereerd beeld en niet de foto van de man.)